Biali i Czarni. Inni czy podobni? recenzja

Podróże kształcą i dostarczają niesamowitych wrażeń. Zarówno te bliskie, jak i dalekie. A satysfakcja tym większa, im odwiedzany kraj bardziej tajemniczy i nieodkryty. Czy takim zakątkiem świata jest Afryka? W moim odczuciu, jak najbardziej. Więc czas na kolejną przygodę, być może to ta jedyna w życiu okazja odwiedzić Czarny Ląd …

Afryka od wielu lat budzi nasze zaciekawienie, fascynuje i zachwyca. Ale też przeraża swoimi zwyczajami i tradycjami, ukształtowanymi od lat przesądami i wierzeniami. Jerzy Gilarowski w reportażu Biali i czarni – inni czy podobni pokazuje nam właśnie taką Afrykę, a dokładnie jej wschodnie wybrzeże – szczególnie Tanzanię, kraj, w którym obecnie mieszka. Jaka ona jest? Inna i dziwna, zadziwiającą i odstraszająca. Kraj kontrastów i niezrozumiałych dla nas postaw. Autor przybliża nam Afrykę, miejsce, które jego już nie dziwi. Dotyka bardzo trudnych problemów i zagadnień. Pokazuje z jednej strony kraj ubogi i zacofany, a z drugiej w niczym nie ustępujący krajom lepiej rozwiniętym.

Jego celem jest przybliżenie nam krajów Afryki Wschodniej i pokazanie ich różnorodności. Fascynującej inności. Dowiemy się, dlaczego Albinosi żyją w tak wielkim niebezpieczeństwie. Jak biurokracja utrudnia życie i będziemy zachwyceni, że u nas to w sumie nie ma żadnej biurokracji. Przekonamy się, czy zabobony, wierzenia i czarna magia są niebezpieczne. Będziemy zaskoczeni, jak wygląda ożenek w Afryce i jak się do niego młodzi przygotowują. Poznamy okrutny, ale nadal istniejący, zwyczaj ngariba – obrzezanie kobiet. A wiecie co to jest unyago? U nas się tego nie praktykuje, ale zwyczaj ciekawy. Uważajcie, to sztuka uwodzenia i seksu. Ależ robi się pikantnie. Więcej nie zdradzę, sami się przekonajcie, czym mogą nas jeszcze zaskoczyć mieszkańcy Czarnego Lądu. A na pewno będzie takich okazji bardzo wiele.

Układ reportażu jest bardzo ciekawy. Tytuły poszczególnych rozdziałów zaczynają się od kolejnych liter alfabetu. Rozdziały są krótkie, ale bardzo treściwe. Informacje są przekazane w bardzo ciekawy i interesujący sposób. Autor w każdym rozdziale podejmuje inny temat, intryguje i zachęca do sięgnięcia po inną literaturę, bardziej wnikającą w daną tematykę. I udaje się ten zabieg, po lekturze tej opowieści chce się wiedzieć więcej o tym tajemniczym kontynencie i jeszcze bardziej dziwnych jego mieszkańcach.

Biali i czarni – inni czy podobni to zbiór osobistych przeżyć i wrażeń autora. Dzieli się z nami swoimi przemyśleniami i refleksjami. I pokazuje różnorodność Afryki, jej wielobarwność i inność. Tej lekturze nie można się oprzeć ani odmówić jej wdzięku.

To lektura na jeden wiosenny wieczór. Można się nią fascynować i bawić. Wrażenia niesamowite. Polecam, tej pozycji nie można ominąć. Jestem pewna, że przygoda z nią każdemu sprawi wiele przyjemności. A chyba o to chodzi w bliskim spotkaniu z dobrą lekturą ...