Skarby tysiąca lat recenzja

Książkę 'Skarby tysiąca lat', a konkretnie audiobook w wykonaniu pana Ksawerego Jasieńskiego, znalazłam wtedy, czy znalazłam 'Chrzest Polski' Dowiata. To wspaniała lektura, jeśli ktoś lubi taką tematykę.
Książka 'Skarby tysiąca lat' to zbiór esejów na tematy rozmaitych przedmiotów, dzieł sztuki czy miejsc związanych z naszą historią, które zostały odkryte przez naszych historyków, albo edytowane, wszystkie już po wojnie. Mamy opowieści o dwóch mieczach krzyżackich, o rękopisach Kopernika, o dziełach historycznych Lelewela oraz działalności na rzecz krajów jugosłowiańskich z XIX wieku księcia Adama Czartoryskiego, mamy eseje na temat rycin krakowskich i obrazów Leona Kossaka, na temat najdawniejszych dziejów Wiślan oraz galeony, czyli pierwszych statków polskich, zbudowanych przez Zygmunta Augusta albo o żonie Aleksandra Świętochowskiego o około 50 lat młodszej od pisarza! Ale najciekawsze eseje to, według mnie, ten o Puszczy Białowieskiej i jej alei królów polskich oraz historii ochrony tamtejszej przyrody (autor przypomina, że królowie polscy za wycinanie drzew z puszczy karali śmiercią) oraz esej o strażniku skarbów wawelskich Adolfie Szyszko-Bohuszu, człowieku, który uratował wawelskie arrasy przed okupantem i człowiekiem, który z ujmą dla swojego honoru przez całą wojnę dbał, żeby Niemcy nie zrobili z Wawelu potworka architektonicznego w stylu germańskim. Po wojnie odsunięty od swojego ukochanego Wawelu, oskarżony o kolaborację. Święch w tej książce przywrócił należną mu cześć. Jest w tej wspaniałej książce wiele innych arcyciekawych esejów, które ciekawią.

Język jest barwny, a układ treści dostosowany do czytelnika. Po eseju obfitującym w fakty, mamy esej bardziej opisowy. Fakt, że Święch znał połowę archeologów polskich i chyba wszystkich prywatnych i państwowych kolekcjonerów sztuki, sprawia, że książka jest jeszcze ciekawsza, bo poznajemy renowację polskich zabytków historycznych 'od kuchni'.
Świetnie się jej słucha, a ciekawostki archeologiczno-historyczne są interesujące.