Lokatorka recenzja

Pytanie zasadne, które zadaje sobie każdy, kto miał przyjemność, bądź nieprzyjemność wynajmowania pokoju/ mieszkania. Wracając do lektury... Lubię różnorodność, cenię dobre thrillery psychologiczne. Lokatorka zyskała moje uznanie dzięki swojemu realizmowi, autentyczności. Choć rozumiem też tych, którzy nie byli usatysfakcjonowani lekturą.

* Jakie zamiary ma Twoja współlokatorka?

* Czy pod powierzchowną życzliwością i sympatią kryje się coś więcej?

* Skąd taki rygor?

Przechodząc do meritum: dostajemy utwór składający się z dwóch perspektyw: relacji Emmy (pierwszej lokatorki) i Jane (obecnej) zamieszkujących Folgate Street 1. Pierwsza z nich była postacią niejednoznaczną, miała wiele tajemnic. Druga z kobiet poznaje historię poprzedniczki, ale zupełnie nie ufa i nie wierzy Simonowi, narzeczonemu Emmy.

Właściciel posiadłości to szanowany i poważany architekt. Jest bardzo wymagający i zasadniczy. W jego domu nie może zamieszkać każdy, ponieważ wprowadził szereg obwarowań. Elementem koniecznym jest pozytywne zaliczenie testu... Ponadto, zacny pryncypał zawarł w umowie szereg nakazów i zakazów. Skąd to znamy?

Autor w sposób wiarygodny opowiada nam o wszystkich wydarzeniach. Polecam tę książkę, bo ma dużo zalet: sprawna akcja, wciągająca fabuła. Zakończenie zaskakuje.