Dziewczyna z gór. Śniegi recenzja

“Dziewczyna z gór. Śniegi” to kontynuacja cyklu Dziewczyna z gór zapoczątkowanego przez rewelacyjną część pierwszą "Tropy". Fani twórczości Małgorzaty Wardy musieli czekać aż trzy lata aby poznać dalsze losy uprowadzonej Nadii jednak niewątpliwie było warto, ponieważ część druga cyklu chociaż inna od swojej poprzedniczki również wciąga od pierwszych stron.

Nadia znana teraz jako Marta jest już dojrzałą kobietą. Mieszka ze swoim ojcem w Bieszczadach - z dala od cywilizacji. Jest wycofana, nieco dziwna, ale jednak nie unika całkowicie kontaktu z ludźmi. Prowadzi badania nad lokalnymi watahami wilków, a także współpracuje z bieszczadzkim parkiem narodowym. Jest szczęśliwa, bo zajmuje się rzeczami, które kocha, a u boku ma ukochanego Sebastiana z którym planują wynająć dom.

Jednak uporządkowany świat Marty = Nadii kończy się z dniem w którym na skutek przypadkowego zdarzania decyduje się ona ujawnić swoją tożsamość Policji. W tym dniu znika bezpowrotnie Marta natomiast wraca Nadia, która ku rozpaczy swojej mamy nie jest już uroczą jedenastolatką, ale zupełnie obcą osobą. Co więcej wraz z powrotem Nadii na światło dzienne wychodzą okoliczności bardzo bolesne dla jej najbliższych.

"Dziewczyna z gór. Śniegi" jest pozycją nieco inną niż poprzednia część cyklu. W szczególności należy zauważyć, że tutaj akcja została podzielona na aktualne losy Nadii oraz Jakuba, a także wydarzenia z przeszłości - widziane ich oczami, a także zapis poszukiwań Jakuba relacjonowany dzień po dniu. Niemniej Autorka bardzo zgrabnie manewruje akcją i dzięki temu fabuła jest bardzo wciągająca i ciekawa, ponieważ nie sposób domyślić się zakończenia.

Książka ta mówi również dużo o uczuciach. Bardzo fajnie została przestawiona więź ojca i córki, która narodziła się pomiędzy Nadią i Jakubem. Relacja ta jest niezrozumiała dla innych i odbierana jako efekt manipulacji, jednak moim zdaniem niewątpliwie Nadia obdarzyła swojego ojca wielką miłością i zarazem nauczyła go jak kochać drugiego człowieka. Druga bardzo ciekawa relacja to przypadek Nadii oraz jej matki - Olgi. W ogóle nie dziwi mnie rozpacz Olgi, ponieważ świadomość, że dziecko przez lata miało wiele możliwości powrotu do domu, a tego nie uczyniło musi być bardzo trudna. Przyznam szczerze, że sama wielokrotnie w trakcie czytania zadawałam sobie pytanie - dlaczego Nadia przez tyle lat nie zdecydowała się nawiązać kontaktu z matką? Wydaje mi się, że miała do niej żal, a zarazem pokochała Jakuba i świat do którego ją zabrał.

Nie umiem wybrać, która z części cyklu bardziej mi się podobała. Odnoszę wrażenie, że obie wciągnęły mnie tak samo. Czuję ogromny niedosyt oraz wielką ciekawość jak dalej potoczą się losy Nadii i Jakuba. Dlatego bardzo ucieszyła mnie informacja, że Autorka pracuje już nad kolejną częścią "Dziewczyny z gór", której będę wypatrywała w zapowiedziach wydawcy :)

Polecam gorąco "Dziewczynę z gór. Śniegi" !!!