Recenzja książki Don

Autor: Monika Madej

Rosa jest kobietą z charakterem. Od najmłodszych lat uczyła się jak walczyć. Sztuki walki opanowała do perfekcji i teraz nie będzie zdana na łaskę mężczyzn. Razem z przyjaciółką i chłopakiem idzie do klubu, w którym powala na deski jednego z ludzi bossa mafijnego Tomasso. Mężczyzna jest nią po prostu zauroczony. Niestety jedna podsłuchana rozmowa sprawia, że kobieta traci i najlepszą przyjaciółkę i chłopaka. Postanawia przyjąć pracę zaproponowaną przez ordynatora w słonecznej Italii. Pewnego dnia wychodząc ze szpitala zostaje poproszona o pomoc dla poszkodowanego. Jak się potem okazuje jest to brat Tommaso. Capo porywa lekarkę, ale nie domyśla się, że to ta sama kobieta z klubu. Czy między nimi zaiskrzy? Czy Rosa będzie walczyć o swoją wolność?

***********************************************

Okładka boska, opis boski, ale fabuła już nie taka boska. Zacznijmy może od tego, że w książce jest dużo opisów, za dużo. W większości nie wnoszą one nic do fabuły. Są po prostu bezsensowne. Kolejną sprawą jest to, że jest dużo dialogów, które składają się na dwa, trzy zdania. Te wypowiedzi także niewiele wnoszą informacji. Tomasso jest chyba jedynym capo, którego nie uważałam za przywódcę. Dobrze jest wielki, niby groźny, niby niebezpieczny, ale tak naprawdę to taki misiu do tulenia. Więcej się z niego uśmiałam niż czułam respekt. Moje wyobrażenie o wielkim niedźwiedziu chodzącym z lizakiem rozśmieszało każdego komu o tym powiedziałam. Poza tym niby to głowa rodziny, ale słucha się mamy. „Mama kazała” ot co. Co do Rosy… Lubię kobitki z charakterem, ale jej charakter jest dla mnie ciut przesadzony. Rozumiem, że ćwiczyła samoobronę i tym podobne, ale żeby każdego faceta bić? Nawet dobrze nie zobaczy kto to, a już sprzedaje mu prawego sierpowego i kopa w jaja. W przypadku Tomasso kusi, kusi, a potem zapoznaje swoje kolano z jego kroczem. Taka sytuacja z siłowni. Bardzo raziły mnie wulgaryzmy, które były w pewnych momentach zbędne plus przekonanie, że większość kobiet jest panienkami lekkich obyczajów. Autorka jeśli chciała o czymś takim pisać to powinna uważać i zastanowić się jak to może potem wybrzmieć. Książkę polecam każdemu kto nie ma problemów z czytaniem wielkiej ilości opisów.