Dwie sekundy przed cudem recenzja

Książka wpadła w moje ręce przypadkowo i została przeczytana szybko, jako przerywnik między bardziej poważnymi dziełami.

Zaczyna się rzecz cała jak scenariusz typowego serialu albo pozycja z tak zwanej literatury kobiecej (bez obrazy!), oto spotykają się trzy osoby. Po pierwsze dwudziestoletnia Julie, samotna matka 3-letniego Ludovica – rodzice zerwali z nią kontakty, gdy dowiedzieli się, że jest w ciąży, a ojciec dziecka zniknął bez śladu. W efekcie Julie ledwo wiąże koniec z końcem, pracując jako kasjerka w supermarkecie. Drugą osobą jest Paul, facet po pięćdziesiątce, od którego właśnie odeszła żona po trzydziestu latach małżeństwa. I właśnie Paul, robiąc zakupy w sklepie nawiązuje znajomość z Julie. Inna ważna postać to Jerome, trzydziestoletni syn Paula, którego żona popełniła samobójstwo kilka miesięcy wcześniej. Notabene, zawsze mnie zdumiewa, że na bohaterów niektórych książek spadają wszelkie plagi egipskie, jakoś to mało prawdopodobne. Ale to nie koniec, w trakcie lektury pojawiają się dalsze nieszczęścia, jakie? Nie chcę ujawniać treści... Czasami śmiać mi się chciało gdy czytałem o kolejnym dramacie bohaterów książki, czyżby autorka nie miała serca? No, ale ponoć nic tak nie cieszy jak czytanie o nieszczęściu innych... Ale bez obaw, bohaterowie książki nie załamują rąk w obliczu trudności, bo ważne przesłanie książki brzmi: nigdy się nie poddawać. A wszystko kończy się nieuniknionym happy endem: królują miłość i szczęście. No i bardzo dobrze.

Byłaby to jeszcze jedna sztampowa książka, typowe spiętrzenie nieprawdopodobieństw i banałów oraz wyciskacz łez, która to już wersja bajki o Kopciuszku i Księciu na koniu, gdyby nie talent autorki. Jest tam pewna oryginalność stylu, prawda psychologiczna, świeżość, wzruszające sceny. Nawet ze sztampowych składników utalentowany kucharz upichci ciekawe danie...

Czytało mi się rzecz całą fajnie, na przemian śmiałem się (z powodu banałów fabuły) i wzruszałem, bo czasami jest to, jak już wspomniałem, literatura poruszająca. Oczywiście nie mamy do czynienia z prozą wielkich lotów, głównie z powodu do bólu sztampowej fabuły, ale to dosyć miłe czytadło.