Dziewczyna z Paryża recenzja

Powieść obyczajowa o historycznym tle - tak w największym skrócie można określić tę książkę.

Sandrine mieszka z teściami i sama wychowuje kilkuletniego synka, od kiedy jej mąż zaginął na wojnie. Po zamknięciu przez Niemców księgarni, w której pracowała, dziewczyna traci źródło dochodu. Dlatego zmuszona jest, dla dobra swojego i swoich bliskich, podjąć pracę dla nazistów. Zajmuje się katalogowaniem dzieł sztuki skradzionych przez okupanta z majątków wywiezionych do obozów pracy Żydów. Postanawia jednak przekuć tę niedogodność w coś dobrego dla kraju. Pod maską uległości wobec niemieckich zwierzchników, zbiera cenne informacje, by przekazywać je członkom francuskiego ruchu oporu.

Druga z głównych bohaterek, Lila, to znakomita krawcowa, dotychczas pracująca w domu mody Chanel. Kiedy salon zostaje z dnia na dzień zamknięty, kobieta zaczyna projektować i szyć suknie dla francuskich utrzymanek nazistowskich żołnierzy. Przebywając na co dzień wśród najwyższych rangą oficjeli niemieckiej armii, mając dostęp do ich buduarów, dziewczyna postanawia wykorzystać sytuację. Zaczyna gromadzić informacje zdobyte w pokojach nazistów, zasłyszane od ich kochanek. Przekazując te dane do La Résistance, dokłada swoją cegiełkę do cichej walki z okupantem.

Akcja książki przedstawiona jest równolegle na kilku płaszczyznach czasowych, w różnych momentach wojny. Czytelnik, z perspektywy dwóch głównych bohaterek, otrzymuje smutny obraz upadku wielkiego Miasta Świateł. Nie zbombardowany wprawdzie przez hitlerowców jak chociażby Warszawa, Paryż jednak pomału wygasał. Życia dodawali mu wierni Francji członkowie ruchu oporu, którzy każdego dnia narażali swoje życie, by ochronić przed nazistami jak największą cząstkę swego ukochanego kraju .

Ciekawie poprowadzony wątek obyczajowy został dobrze wkomponowany w tragiczne, historyczne tło. Książka jest doskonałym obrazem tego, jak wojna potrafi wpłynąć na człowieka. Pokazuje, jak w podobnych okolicznościach jedni poświęcają życie za swój naród, a inni bez cienia wyrzutów sumienia kolaborują z wrogiem. Każda ze stron walczy o przetrwanie. Czy można krytykować kogoś za to, że chce żyć? Czy można oczekiwać od ludzi poświęcenia w imię idei? Z drugiej strony jak spoglądając w lustro może czuć się człowiek, który oddał wolność swoją i rodaków za wygodę i bezpieczeństwo?

Książka z całą pewnością spodoba się każdemu, kto chciałby zagłębić się w wojenną codzienność mieszkańców Paryża. Mnie wciągnęła bardzo i czytałam ją z największą przyjemnością, o ile można mówić o przyjemności podczas czytania książki o tej tematyce...

Dziękuję Wydawnictwu Znak za możliwość przedpremierowego zapoznania się z lekturą.