Elfy Londynu recenzja

Arianrhod mieszka we współczesnym Londynie, gdzie elfy i ludzie żyją obok siebie. Elfy nie ukrywają się już przed światem, a młoda przedstawicielka tej rasy działa w szeregach organizacji terrorystycznej, która uznaje swoją wyższość nad ludźmi. Arianrhod swoimi działaniami ryzykuje własne życie i życie bliskich, ale działa, aby zapobiec wojnie między potężnymi rodami.

Arianrhod wydaje się niezależna, pewna siebie, ale z drugiej strony ma o sobie krytyczne zdanie, podejmuje ryzykowne decyzje i z trudem przychodzi jej słuchanie rad innych osób. Należy do znanego rodu elfów, na co dzień pracuje na uniwersytecie, ale jest też szpiegiem w niebezpiecznej organizacji, przez którą wojna wisi w powietrzu. Arianrhod wiele ryzykuje, będąc w jej szeregach, przez działanie na dwa fronty.

Bohaterowie mają naprawdę wyróżniające się imiona, ale niektóre są bardzo do sobie podobne, przez co na początku miałam problem z rozróżnieniem postaci. Na szczęście na początku książki znajduje się drzewo genealogiczne, dzięki któremu mogłam sobie przyswoić informacje o bohaterach.

Historia skupia się na sytuacji politycznej elfów. Elfy zamieszkały wśród ludzi i nie ukrywają się, ale przez to spotykają się z wieloma nieprzyjemnymi sytuacjami. Arianrhod wydaje się jedną z ważniejszych postaci, a przynajmniej daje się zapamiętać. Dziewczyna nie ma na głowie jedynie spraw politycznych, ale także mierzy się z miłosnym rozterkami, więc w książce pojawi się delikatny wątek romantyczny.

Przez całą opowieść akcja jest jednostajna, nie ma większych zwrotów akcji, czego trochę mi brakowało. Mimo że w głównej mierze bohaterami są elfy, to książka nie jest przesycona fantastyką.
Bohaterów bliżej poznajemy przez retrospekcje, których sporo jest w książce. Ich losy sięgają wielu lat wstecz.

Książkę dobrze się czyta, autorka ma dobry warsztat, historia jest interesująca i spójna. Wszyscy bohaterowie w jakoś sposób są ze sobą powiązani, pojawiają się też rodzinne tajemnice, niespełnione miłości i intrygi. Sporo jest wątków, wiec czasami trzeba mocno się skupić na czytaniu.
Przyjemna lektura, ale jednak czegoś mi w niej brakowało i czuję lekki niedosyt.