Idealna randka recenzja

„ Ludzie robią niebezpieczne rzeczy, kiedy boją się, że stracą coś, co kochają.” (str.392)

Dobry thriller psychologiczny, choć bohaterów nie dało się polubić. Ją za naiwność i głupotę, jego za zaborczość i kłamstwa. Hannah za namową przyjaciółki korzysta z aplikacji randkowej i umawia się z przystojnym Alexem. Już na pierwszej randce oboje odkrywają jak wiele ich łączy, jak podobne mają cele w życiu, nadzieje, marzenia i upodobania. Alex, adwokat był uroczy i zabawny. Hannah była pracownikiem socjalnym, lubiła swoją pracę, która z jednej strony była satysfakcjonująca, z drugiej frustrująca. Lecz była jej oddana całym sercem. Do tego miała świetny zespół, który rozumiał się i był bardzo zgrany.

Hannah po pierwszych spotkaniach z Alexem była rozdarta. Miała już swoje lata i pragnęła założyć rodzinę. Sama miała trudne dzieciństwo, matka była narkomanką, więc od najmłodszych lat wychowywała się w rodzinach zastępczych.

Już po pierwszych spotkaniach Hannah zwraca uwagę na miejscami dziwne zachowanie Alexa, lecz lekceważy je i coraz bardziej angażuje się w związek. Alex mówi jej to co ona chciałaby usłyszeć, spełnia jej zachcianki i próbował uszczęśliwiać ją na każdym kroku. Odkąd poznała Alexa jej życie zmieniło się całkowicie, nabrało barw i intensywności. Lekceważy uwagi przyjaciół, którzy przestrzegali ją przed tym związkiem.

Później sprawy się nieco komplikują. Ona jest świadkiem czegoś, co zasiało niepokój w jej sercu i umyśle. Nic nie jest takie jak było.
Bohaterka była łatwowierna i naiwna, wierzyła we wszystko co mówił jej kochanek. Szybko zapominała o przykrych wydarzeniach jakie miały miejsce. A on kochający i delikatny, wciąż zapewniał ją o swojej miłości, a jednocześnie był zazdrosny o przyjaciół, od których starał się ją odsunąć by mieć ją tylko dla siebie. Kontrolował ją na każdym kroku. Narzucał swoją wolę i wybory, okłamywał.

Wprowadził w jej życiu chaos i zamieszanie. Nie wiedziała co jest prawdą, a co kłamstwem. Lecz była tak zaślepiona miłością, że wierzyła we wszystko co mówił i planował. Powoli przejmował kontrolę nad jej życiem pracą, wyborami i decyzjami.
Dlatego trudno było ich polubić. Ich postępowanie denerwowało i dziwiło, że miejscami można być tak naiwnym i wierzyć w kłamstwa podawane na tacy. Samo zakończenie jest nieoczekiwane i podejrzewam, że większość czytelników nie była w stanie go przewidzieć.