Ta, którą znam recenzja

„ Dlaczego marzenia są najpiękniejsze wtedy, gdy się nie spełniają i pozostają tylko w sferze fantazji ? ” (str.73)

To smutna i przygnębiająca powieść. Bohaterką jest Ada i jej rodzina. Akcja dzieje się pod koniec lat 90-tych i współcześnie. Matka Ady zmarła kiedy córka miała 17 lat. Rodzina była poważnie zadłużona. Ojciec był przeciętnym policjantem, który po śmierci żony zaczął pić. Zrobił się agresywny szczególnie w stosunku do Ady. W planach starszej siostry nic się nie zmieniło, kontynuowała studia, natomiast świat Ady wywrócił się do góry nogami.

Ada zatrudniła się jako opiekunka rozwydrzonego rodzeństwa. Pisała też powieść o świecie po zagładzie nuklearnej. W tym czasie w miasteczku zaginęła turystka, później znaleziono jej zwłoki. Sprawcy nie znaleziono. W miasteczku zapanował strach. Ada doznała traumatycznego przeżycia, które odcisnęło się na jej psychice. To spowodowało, że zamknęła się w sobie, nie wychodziła z domu, będąc bierną i pogrążoną w chaosie i chorobliwym nastroju.

W końcu podjęła decyzję i wyjechała do Berlina by spełniać swoje marzenia. Później był Paryż, gdzie stała się znaną aktorką i modelką. Lecz wspomnienia z przeszłości prześladowały ją. Strach, napady paniki towarzyszyły je stale. Później otrzymuje wiadomość o wypadku siostry. Podejmuje decyzję o powrocie do kraju. Znalazła się w trudnej sytuacji. Długo pracowała na to, co udało jej się osiągnąć, a teraz musiał to poświęcić.

Siostry się bardzo różniły. Ada zawsze marzyła o życiu w wielkim świecie, w blasku reflektorów, co jej się udało. Siostra była praktyczna, zorganizowana, nie miała wielkich planów. Chciała zostać na miejscu i założyć rodzinę.

Ada spotykała się z Pawłem, coś iskrzyło między nimi, ale Paweł został mężem siostry. Paweł miał trudne dzieciństwo. Jego ojciec był bez pracy, często pod wpływem środków odurzających wyżywał się fizycznie na synu. Paweł był ciągle nieobecny w domu, co bardzo przeżywała jego żona. Przygotowywał reportaże z niebezpiecznych miejsc, pisał o dramatach innych ludzi. To on pierwszy poznał prawdę o tym co spotkało Adę.

Ada przez lata milczała kryjąc sprawców jej tragedii. Bardzo jej to ciążyło. Nie obyło się bez terapii, która pozwoliła jej dostrzec rzeczy, których do tej pory nie wiedziała, zrozumieć pewne sprawy. W końcu zdecydowała się mówić, lecz było za późno.

„Wina wymaga kary, nie można jej odpuścić.” (str.347)

Ludzkie dramaty, zdrady małżeńskie, tajemnice i sekrety, trudne decyzje i wybory, wyrzuty sumienia, ból po starcie bliskich to wszystko można odnaleźć w powieści.