Autor: @Chassefierre ·2 minuty

2022-09-07

1 komentarz

20 Polubień

Gabriel de Leon. Skurwysyn. Śrebrnoświęty. Kochanek. Obrońca. Człowiek złamany. Upadły. Ostatnia ostoja światła w świecie pełnym ciemności. Ktoś, kto miał w rękach Graala ale go wypuścił.

Świat spowił mrok. Dziwny mrok, który nadciągnął znikąd i zmienił wszystko. Ludzie nie mogli już ignorować zagrożenia czyhającego w cieniach, nie mogli zaprzeczać istnieniu stworzeń o których bali się nawet myśleć.

Umarli, którzy nie byli umarłymi. Istoty blade i zimne, nieśmiertelne i przerażające zaczęły przejmować władzę nad światem.

Miasto po mieście, kraj po kraju.

Do walki przeciw nim stanęli srebrnoświęci – Zakon składający się z pół-ludzi, z bladokrwistych, z mężczyzn, których samo istnienie było grzechem przeciwko bogu, przeciwko życiu. Których matki popełniły kiedyś niewybaczalny błąd dzieląc łoże z wampirami.

Gabriela poznajemy jako więźnia Chastainów, jednego z wampirzych klanów. Zamknięty i unieszkodliwiony opowiada historię swojego życia nadwornemu historykowi. I robi to w sposób doprowadzający do szału nie tylko Jeana-Françoisa, ale i czytelnika.

Skacze między tematami, zaplątuje się w dygresjach, zatrzymuje się w momentach, które uważamy za nic nie znaczące, albo urywa w tych, które są przełomowe tylko po to, żeby stwierdzić, że nie jest jeszcze gotów wyjawić nam całej prawdy o tym, co nas interesuje, o tym, co chcielibyśmy wiedzieć, o tym, co sprawiło, że stracił wiarę, że stał się tak cynicznym draniem, jakim jest teraz.

Wampiry w tym świecie wiecznej nocy nie są pociągającymi istotami, które znamy. Owszem, są piękne, są inteligentne, ale nie ma w nich człowieczeństwa. Są bestiami w ludzkiej skórze, drapieżnikami pochłoniętymi walką o władzę. I za każdym razem, kiedy wydaje nam się, że możemy widzieć w nich coś więcej, że może tli się w nich coś znajomego robią coś, co kompletnie przeczy temu wrażeniu.

To istoty, którym nie można ufać. Najlepiej trzymać się od nich z daleka.

Świat wykreowany przez Kristoffa jest światem mrocznym, pełnym śmierci, skurwysyństwa i okrucieństwa. To umierająca ziemia, ziemia, która nie należy już do ludzi, ale na której ludzie wciąż kurczowo czepiają się życia i nadziei.

Bo w tym mroku jest nadzieja, jest miłość i jest przepowiednia mówiąca o tym, że ,,szary człowiek noc bezkresną zakończy''.

Ale ile warte są przepowiednie? Ile warta jest wiara? O tym musicie przekonać się sami. I choć Gabriel de Leon będzie was niejednokrotnie irytował, choć prawdopodobnie nie raz i nie drugi będziecie chcieli nim potrząsnąć albo zwyczajnie dać mu w pysk – to gwarantuję Wam, że nie będziecie żałowali czasu poświęconemu tej książce.

W końcu to tylko jedna noc...

Moja ocena:

Data przeczytania: 2022-06-13

× 20 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

4 wydania

Wampirze cesarstwo

Jay Kristoff

8.7/10

Cykle: Empire of the Vampire, tom 1, Wampirze cesarstwo, tom 1

Wampirze cesarstwo to pierwszy tom niewiarygodnej nowej serii dark fantasy Jaya Kristoffa, autora bestsellerów z listy „New York Timesa”. Ze świętego kielicha blask święty się sączy. Ład na świecie ...

Komentarze

@Lorian · około 2 lata temu

Oficjalnie i obecnie - moja ulubiona książka.

× 1

4 wydania

Wampirze cesarstwo

Jay Kristoff

8.7/10

Cykle: Empire of the Vampire, tom 1, Wampirze cesarstwo, tom 1

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Od bohatera do zera

"Wampirze Cesarstwo" trafiło do topki minionego roku, przeczytałam ją błyskawicznie, porwała mnie niesamowicie. Mało która książka w 2022 roku tak mnie pochłonęła. Ogólnie mało jest książek, które aż...

@kotwksiazkach

Gabriel de León

"Wampirze cesarstwo" Jay Kristoff to bez wątpienia mosiężne dzieło. Widać ogrom poświęconego czasu i zaangażowania, aby dopiąć wszystko na ostatni guzik. Cała historia jest prowadzona z perspektywy ...

@guzemilia2

Pozostałe recenzje @Chassefierre

Skala Mercallego

Na początek chciałam przeprosić za tygodniowe opóźnienie w wystawieniu recenzji – życie pozainternetowe i pozaksiążkowe okazało się dla mnie ostatnimi czasy nieco zbyt c...

Recenzja książki Czuwając nad nią

Za dużo i za mało jednocześnie

Mam niesamowicie mieszane uczucia wobec tej książki. Z jednej strony widać, że autorka bardzo się starała – z drugiej strony: starała się aż za bardzo. We fragmentach do...

Recenzja książki Księga zaklęć