Mazurka recenzja

Najpierw pojawiły się znaki na niebie i ziemi, które zwiastowały, że coś się stanie. I tak życie trzech przyjaciółek zostało wywrócone do góry nogami. A to wszystko za sprawą osób, które kochały i którym ufały. Najbliżsi powinni zapewnić im stabilizację, bezpieczeństwo i otoczyć troską. A wyszło zupełnie inaczej. Później kobiety czekała ciężka przeprawa przez ucho igielne. Miały do wyboru pozostać w związkach i zgadzać się na wszystko jak do tej pory albo odejść. Nie od dziś wiadomo, że Mazurki mają charakter.

"Wszechświat stawia cię tylko przed takimi problemami, z jakimi możesz sobie poradzić".

Malwina, Sylwia i Wiktoria każda z nich mieszka gdzie indziej, ale przyjaciółki nadal utrzymują ze sobą kontakt i wspierają się wzajemnie i w miarę możliwości się spotykają. Posiłkując się wiedzą z zakresu astronomii, religii i mitologii rozprawiają nad egzystencjalizmem. Poruszają trudne tematy skłaniające do refleksji. Malwina ułożyła sobie życie na nowo u boku Juliana. Sylwia wyjechała do pracy do Niemiec i do niej również uśmiechnęło się szczęście. Tylko Wiktoria nadal tkwi w toksycznym związku. Czy da się przełamać wzorce mentalne? Kiedy nam się wydaje, że wszystko jest już jasne, to wtedy pojawia się inny sposób postrzegania tego, co uznaliśmy za oczywiste. Czasami wierzymy w coś tylko dlatego, że ktoś nas do tego przekonał. Ludzie nie doceniają życia. Tracą czas i energię na rzeczy nieistotne. Spieszą się wszyscy i powoli pośpiech zaczyna być uznawany za normę, ale normę w określonych sytuacjach, a nie cały czas, bez przerwy. Rozumujemy w ten, a nie w inny sposób. Ciężko nam zmienić utarte poglądy. Co robimy gdy chcemy do kogoś należeć? Stajemy się przedmiotem i pozwalamy tak się traktować. Tak nie można, człowiek jest istotą wolną nie rzeczą. W ciągu życia spotykają nas czasem trudne i bolesne doświadczenia. Mają one to do siebie, że najczęściej zmieniają człowieka raz na zawsze. Bolesne doświadczenia przynoszą bowiem trwałe rezultaty. Jedni tracą w nich całą swoją niewinność, inni odkrywają, że życie nie jest usłane różami i nie polega na wyłącznym przeżywaniu radosnych chwil.

" Przemierzamy bez radości nasze osobiste labirynty, aż nagle odkrywamy tę jedyną drogę, która poprzez największą gmatwaninę prowadzi nas wprost do raju". -Mary Shelley-

Ta książka jest o kobietach i dla kobiet. Wioletta porusza w niej trudne tematy i otwiera nam oczy. Pokazuje, co powinniśmy zmienić w swoim życiu i jak dążyć do szczęścia. Czasami trzeba nabrać dystansu i spojrzeć na nasze życie z zupełnie innej perspektywy. Miłość, pasja, marzenia, wyznaczanie celów i poczucie własnej wartości to cechy, które sprawiają, że jesteśmy w stanie pokonać życiowe bariery. Szczęśliwa, kochana i kochająca kobieta jest w stanie „przenosić góry”.


"Kobiety po przejściach.
Sprzeczności dwie: silne i kruche.
Choć na zewnątrz ze stali - w środku są ze szkła.
Tak łatwo można potłuc im kruche serca." - ~ Elżbieta Bancerz, Dusza zaklęta w słowa

Wioletko pięknie Ci dziękuję za tę emocjonującą lekturę i czekam na więcej.

Polecam!