Miasto mgieł recenzja

W tajemniczym mieście Sandomierzu spowitym mgłą Michał Śmielak umiejscowił, całą akację swojej książki pt."Miasto mgieł"

"Ży­cie za­wsze ata­kuje znie­nacka i cio­sem w plecy."

"Mówią ,że rankiem to diabeł mgły zsyła,żeby jego poczwary zdążyły przed słońcem uciec i schować się do piekielnych czeluści, jeśli za długo na ziemi zabawią"

***
Od jakiegoś czasu w tym mieście grasuje nieuchwytny morderca, którego tam zwano "wampirem" jego działania skłaniały policję z Sandomierza do nadania jemu takiego miana.Po zabójstwie kobiety, może na swoim celowniku ma i też inne młode kobiety, które zabijał by w inny sposób. Podkomisarz Bruno Kowalski i pewny historyk Krzysztof Szorca postanawiają wpólnie złączyć siły aby dopaść, tego mordercę.I w tedy zaczynają śledztwo.Ale wydaje się jakby "wampir" znał lepiej zakamarki, tego miasta lepiej od nich.

Czy morderca musi,się sugerować dawnymi legendami ?

Co miał na myśli morderca, który pozostawiał swoje ofiary w dziwnej pozycji, czyli na brzuchu z otwartą buzią gryzące ziemię jak najgłębiej?

Ta powieść to było coś nieodgadnionego,bo tam za mgłą miasta niewiemy, czy ktoś nas gdzieś w niej nie zaatakuje.Nic tylko czytać takie książki. Po prostu. Bo intryguje czytającego od pierwszej przeczytanej strony.Czająca się tajemnica pokaże swoje pazury ale będzie zapuźno aby się uwolnić.Z opisów morderstw bardzo się dziwiłam, że takie rzeczy można zrobić zabijając swoje ofiary. Niby taki prosty Sandomierz, ale w głębi tego miasta rozgrywa się poza tym niezła akcja. Morderca tutaj nie posiadał żadnych skrupułów i działo się to wszystko jakby najbardziej okrutnie i drastycznie.Ciągle czekam na nowości wydawnicze tego pisarza, bo wiem, że będzie to świetna uczta dla ducha.Nie mogłam się od niej oderwać choć na moment, bo tak się w ciągnełam. Mieści się tutaj dobrze pomyślana fabuła o której nigdzie jeszcze nie słyszałam. Oraz sporo się dzieje w tej powieści bo jest tutaj i wampir i siły nadprzyrodzone, dziwne obrzędy pochówku zmarłych, gdzie uważano,aby nie pochować jeszcze nikogo za życia.Był momęnty, przeszłości, które przeplatają się przez teraźniejszość. Można ksiażkę po prostu pochłaniać jednym tchem.Napięcie rośnie z każdą przełożoną stroną.Czy teraz bedę oglądać, się za siebie uważając na mgłę, jak wyjdę na spacer wieczorem.? Czy to tylko moje takie wrażenie po przeczytaniu tej powieści? To znak, że była świetna. I pozostaje ze mną długo.