Konklawe recenzja

Po książkę "Konklawe" sięgnąłem z prawdziwą przyjemnością, kiedy zobaczyłem tytuł oraz autora jakim jest wybitny profesor socjologi z Uniwersytetu Rzymskiego. Streszczenie z tyłu jest ciekawe i zachęcające, a to już wiele znaczy. Gdy brałem ksiażkę do ręki liczyłem na ciekawą powieść w stylu płaszcza i szpady, a sam tytuł był dla mnie jasny, abym nie miał wątpliwości o czym pisze autor. Już początek przyniósł rozczarowanie.
Powieść zaczyna się w pewien listopadowy poranek 1739r. kiedy to Riziero z Pietracuty, młody szlachcic z Romanii przybywa na wezwanie swego brata do Watykanu, aby w tamtejszej kurii papieskiej objąć stanowisko asystenta w dziale księgowości. W krótkim czasie Riziero przekonuje się, że nie wszyscy pracownicy są tak uczciwi za jakich chcieliby być uważani a kiedy w tajemniczych okolicznościach zostaje zamordowany przełożony naszego bohatera, monsinior van Goetz, dzielny Riziero uważa za swój obowiązek odnaleźć zabójcę. Tropiąc podejrzanego odbywa pełną przygód podróż po Rzymie, Florencji i Wenecji, zahaczając nawet o Niemcy. Mamy tutaj przekrój zakonów, masonerii, ale jak dla mnie wszystko jest zbyt powierzchowne. Bohater ciągle zmienia pozycję, wkraczają nowe postacie, które po paru stronach są zastępowane kolejnymi. Trzeba przyznać że akcja jest wartka. Ale ja oczekiwałem czegoś więcej.
Właściwie powieść nic nie ma wspólnego z tytułowym "konklawe", za to mamy odważne i rozwleczone sceny erotyczne, przekłamania historyczne i wiele postaci, co doprowadza do tego że czytelnik zaczyna się gubić w książce. Nie czytałem innych powieści których bohaterem jest Riziero i raczej po nie nie sięgnę. Być może jest to wina przekładu i tłumacz nie oddał w pełni przekazu słowa. Jeżeli ktoś lubi lektury lekkie, jest pasjonatem średniowiecznych Włoch to polecam. Dla pozostałych może być trudna do przetrawienia.