Las w ciszy recenzja

„Zamykanie granic to jak zamykanie oczu, żeby
niczego nie widzieć”.

„ Las w ciszy” to kolejna świetna pozycja na rynku czytelniczym wydawnictwa Letra. Debiutancka pozycja hiszpańskiej autorki na co dzień mieszkającej w Zurychu.



Historia którą serwuje autorka, to prawdziwa uczta dla miłośników kryminału, którzy oczekują czegoś więcej niż intryga.

Gottfried Messmer to człowiek, którego życie nie oszczędza. Dwie wielkie tragedie jakie go spotykają- samobójcza śmierć ojca oraz wypadek skutkujący śmiercią żony i córki. U jednych czas leczy rany, a u innych tylko je zabliźnia.

Pewnego dnia pozorny spokój właściciela kawiarni Glück, zostaje przerwany. Otrzymuje telefon od pracownika banku w Zurychy o czekającym na niego depozycie. To wydarzenie zdecydowanie zachwieje jego harmonią życia, do której nieustannie dąży po wspomnianych traumatycznych przeżyciach. Tajemnicza ojcowizna okazuje się ostatnią wolą zmarłego ojca, a zarazem nie lada wyzwaniem dla syna. Wymaga powrotu do przeszłości, pozostawia wiele niedopowiedzeń, skąpa ilość informacji powoduje, że Gottfried nie ma najmniejszego pojęcia jak odnaleźć prawowitego właściciela pocztówkowego obrazu ukrytego w pewnej drewnianej lasce. Kawał czasu, który upłynął od złożenia depozytu przez Hermana powoduje iż oprócz bólu poprzez samobójczą śmierć, obarcza syna nie lada wyzwaniem, nieświadomie narażając go na niebezpieczeństwo. To początek drogi, w którą musi udać się bohater, pełną nieoczekiwanych zwrotów, którym przyjdzie stawić mu czoła.

Książka nie jest obszerna. Wielowątkowa. Bardzo ciekawie przedstawiona jest materia historyczna, która nadaje barw całej opowieści, pozwala wrócić do okresu, w którym społeczeństwo żydowskie jest głęboko prześladowane. Dla których każdy dzień to ciągła ucieczka i walka o życie, kiedy zostają pozbawieni majątków oraz godności. Miejsce akcji osadzone w Szwajcarii jest bardzo ciekawym posunięciem. Pozwala przybliżyć się do wiedzy jak wyglądała codzienność podczas drugiej wojny światowej w kraju, który ogłosił neutralność. Cytat który pojawia się w treści książki wiele wyjaśnia „Zamykanie granic to jak zamykanie oczu, żeby niczego nie widzieć” a zarazem wzbudza ciekawość i uświadamia, że człowiek to istota nie bez wad. Jednak historia w tle to nie jedyny atut powieści. Intryga, pogróżki, szantaż, nieodzowna chęć posiadania, fascynacja, romans to kilka cech które sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem. Krótkie rozdziały nadają tempa, płynności. Nie powodują znużenia. Książkę można połknąć w jeden wieczór.