Niebezpieczna gra recenzja




„Niebezpieczna gra” to debiut Aleksandry Szatarskiej, zainteresowałam się nią ponieważ ma piękna okładkę, oraz tym, że jest zaliczana do gatunku fantastyki. Myślę, że trochę nad wyraz jest określenie tej książki mianem fantastyki, prędzej powiedziałabym, że to romans paranormalny. Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Główna bohaterka to Alex Langendorf, księżniczka Ter, która obecnie zamieszkuje Ziemię. Jej ojczystą krainą jest Ter, którą może odwiedzać kiedy tylko zechce. Na Ziemi wiedzie całkiem zwyczajne życie nastolatki, chodzi do szkoły i ma jedną wierną przyjaciółkę Betty. Gdy na horyzoncie pojawia się przystojny Nathaniel White, Alex traci dla niego głowę. Mimo uszczypliwości, których sobie nie szczędzą, kwitnie między nimi miłość. Czy Alex spostrzeże, że poczynania Nathaniela mają drugie dno?

Miałam problem z ocenieniem książki, ponieważ w moim mniemaniu, nie jest książką złą, lecz również nie jest książką,która mnie porwała. Widzę potencjał w tej książce, liczę też, że kolejny tom będzie już bardziej dopracowany, ponieważ w tym znalazłam kilka niedociągnięć. Strasznie mi zapadła w pamięć sytuacja gdy pewna para zostaje nazwana narzeczeństwem a po kilku stronach dowiadujemy się, że są małżeństwem i oczekują dziecka. Lecz chyba największym absurdem jest prędkość, w jakiej bohaterzy potrafią kogoś pokochać, czy znienawidzić. Opis książki bardzo mnie zainteresował. Czułam, że język który używa autorka przypadnie mi do gustu i się nie myliłam. Był lekki i przyjemny, lecz niejednokrotnie czułam się za staro, na to co zostało mi przedstawione w książce. Same dialogi też mnie trochę męczyły, ponieważ czułam się, jak bym czytała czyjąś rozmowę na czacie czy sms-y. Gdyby nie ciągłe przekleństwa, powiedziałabym że książka jest skierowana do odrobinę młodszej grupy odbiorców. Uważam, że książce brakuje odrobiny dopieszczenia, by była o dużo lepsza. Sam pomysł na świat który jest tak podobny do Ziemi jest naprawdę dobry. Bardzo brakowało mi rozwinięcia świata, który był przedstawiony w książce. Bardzo mało zostało nam ukazane świata Ter, a jeszcze mniej było opisów mocy mieszkańców tej krainy. Tak jak wspomniałam na samym początku, największym plusem tej książki jest okładka. Jej minimalizm i zdecydowane kolory są strzałem w dziesiątkę. Szkoda że sama treść jest taka słaba. Zakończenie było dość zaskakujące, na tyle, że sięgnę po kontynuację by dowiedzieć się czy książka będzie już bardziej dopracowana. Życzę powodzenia.