Nić przeznaczenia recenzja

„Jesteśmy utkani z muślinu, delikatni, ale mocni. Chowamy to co najcenniejsze, ale też mamy serca przykryte tkanym powietrzem”.

Z przyjemnością, niecierpliwością i niepokojem wzięłam do ręki drugi tom „Sagi Muślinowej”. Wojenna zawierucha trwa w najlepsze, zbiera swoje okrutne żniwo. Rodzina Wilamowska zostaje rozdzielona, Rozalia zostaje w rodzinnym Lidzbarku. Kobieta wykazuje się dużą odwagą, pozbywając się ciała zamordowanego w jej domu hitlerowca, później z uporem walczy możliwość dalszego mieszkania w nim razem z córką Agnes. Rozalia jest przekonana, że po wojnie mąż i dzieci powrócą do domu. Agnes wiąże się z niemieckim oficerem.

Cóż to była za niesamowita, zaskakująca, emocjonująca lektura! Wielowątkowa, a przy tym bardzo spójna opowieść, wnikliwa perspektywa. Akcja toczy się swoim rytmem i intryguje, ukazuje lata 1939 – 1950. Fabuła ciekawie poprowadzona, jest realnie, naturalnie, całość dopracowana w każdym szczególe. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele sprzecznych emocji. Nie wszystkich polubiłam, nie dało się. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki.

Porywająca historia rodzinna, od której nie mogłam się oderwać. Miłość, tajemnice rodzinne, niedopowiedzenia, ludzkie pokomplikowane losy. Nasi bohaterowie muszą się zmagać z wieloma przeciwnościami losu, na każdym kroku czai się śmierć. Bolesne straty, cierpienie, niemoc, głód, rozpacz, przebaczenie, miłość, która przychodzi niespodziewanie. Silne więzy rodzinne, wzajemne poszanowanie, tradycja. Zakazane, głęboko skrywane uczucie, związki pozamałżeńskie, homoseksualizm, różne odcienie miłości w tym ta matczyna. Były też i bardzo trudne, porażające chwile, a czytanie wręcz bolało. Obóz koncentracyjny w Stutthof, okrucieństwo, bestialsko okupanta wobec więźniów poraża. Czas tuż po wojnie, dotarcie Sowieckich „wyzwolicieli”. Piekło na ziemi, które człowiek zgotował człowiekowi.

Oparta na prawdziwych wydarzeniach historia rodzinna. Od pierwszych stron chwyta za serce, zostanie tam na dłużej. Pełna kontrastów i skrajnych emocji, mądra, nietuzinkowa, ponadczasowa, napisana z rozmachem i empatią opowieść. Ukazuje ogromną siłę, jaką daje rodzina i miłość. Mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec. Z całego serca polecam.

https://tatiaszaaleksiej.pl/nic-przeznaczenia/