Dominik recenzja

„Dominik” autorstwa Ady Johnson to drugi tom dylogii: Krótsze ramię trójkąta, na której kontynuacje czekałam z wielką niecierpliwością. Johnson należy do tych autorów, którzy nie boją się tworzyć historii, które opisują wzloty i upadki naszego życia - nic nie koloryzuje, nie wyimaginuje, tylko pisze szczerą prawdę, czym zdobyła moje uznanie.

Wraz ze śmiercią mamy świat Elki Walewskiej stracił jeden z filarów, na których się opierał. Kobieta ma czasem wrażenie, że uszkodzona konstrukcja niebezpiecznie się chwieje i zaraz runie. Przypomina sobie wtedy, że wie, jak ją ustabilizować: musi po prostu żyć. Rozpacza więc, niecierpliwi się i złości, by za chwilę się śmiać, wzruszać i zachwycać wiosną.
Dominik wspiera ją we wszystkim. Jest nie tylko mężem, ale i najlepszym przyjacielem. Razem mogą przetrwać każdą katastrofę. Oboje są o tym przekonani.
Właśnie wtedy przekorny los stawia na ich ścieżce „tę trzecią”…

Tym razem, Ada Johnson postanowiła skupić się nie na relacjach międzyludzkich, ale na czynnikach, które mogą ją niszczyć. Naszej Elce przyjdzie zmierzyć się z żałobą po śmierci jednej z najbliższych jej osób, jednak to nie jedyne przeszkoda, której będzie musiała stawić czoła... Johnson nie mogła jej oszczędzić i zaserwowała na jej drodze jeszcze jedną osobę, która doprowadzi do kryzysu w małżeństwie. Takie „zwrotu” akcji się kompletnie nie spodziewałam, na bank autorka przygotowała ten plot twist, by zemścić się na swoich czytelnikach i sprawić by w trakcie lektury jej najnowszej książki cierpieli równie mocno co główna bohaterka.

Styl autorki jest (jak zawsze) na wysokim poziomie, co skutkuje tylko jednym - kiedy zaczynasz czytać jej książki, wchodzisz do zupełnie innego wymiaru. Dodany do tej powieści humor sprawił, że dość szybko zakochałam się w tym tytule. Poza ciągłym śmiechem lektura „Dominika” spowodowała u mnie kilka pojedynczych łez. Oczywiście nie zepsuję Wam zabawy i nie powiem, o jaki konkretnie wątek mi chodzi, ale warto mieć pod ręką chusteczki.

Po raz kolejny Ada Johnson stworzyła historię pełną zwariowanych bohaterów, których nie można nie polubić. Owszem, mają kilka wad, jednak kto z nas ich nie ma? Ta autorka ma dar do tworzenia ludzkich postaci, którym towarzyszą przyziemne zdarzenia, które mogą przytrafić się każdemu z nas. Wydaje mi się, że to głównie ten element sprawia, że czytelnik bardzo szybko odnajduje swoje lustrzane odbicie w którymś z bohaterów tej pozycji.

Czy książkę polecam? Tak, tak i jeszcze raz tak. „Dominik” to bardzo emocjonująca powieść, która pokazuje nam, że życie każdego z nas przeżywa mocne upadki, jednak zawsze (po krótkim lub dłuższym czasie) wschodzi słońce, które sprawia, że nasze życie zaczyna się do nas uśmiechać.