Nieidealni. Collin recenzja

Dziś przychodze do was prawie w nocy z kolejną książką w tematyce #LGBT.
"Nieidealni. Collin" to tegoroczny debiut polskiej autorki Karoliny Głowskiej.
Gorący romans z mroczną tajemnicą w tle w połączeniu z wątkiem muzycznym... Czy może być coś bardziej fascynującego?
Zacznę od tego, co mi przeszkadzało, żeby później móc chwalić 😉, bo muszę wam powiedzieć, że książka bardzo, i to bardzo mi się spodobała.
Od samego początku nie mogłam się odnaleźć w "skaczącej" narracji bez wskazania z punktu widzenia którego z bohaterów jest prowadzona. Mniej więcej od połowy książki już mi to aż tak nie przeszkadzało. Wyrobiłam sobie pewien system rozpoznawania o kogo chodzi. No i w sumie więcej nie mam do czego się przyczepić 😉
Gdyby to był romans, bohaterami którego są kobieta i mężczyzna, określiłabym go jako ciekawy i poprawny. Bo żeby zadziwić, zachwycić doświadczonego czytelnika przy takim wyborze książek, naprawdę trzeba się postarać. No i Karolina zrobiła to.
Tu bohaterami są mężczyźni, co nadaje tej powieści zupełnie inny wymiar. Dla mnie to było coś nowego. Autorka stworzyła emocjonująca historię miłosną pomiędzy trzydziestoletnim sławnym muzykiem Collinem, a prawie dziesięć lat od niego młodszym Gabrielem, studentem pochodzącym z Polski.
Koledzy Collina z zespołu i jego brat, widząc jak pozytywny wpływ ma na niego Gabriel, namówili ich na sfingowane małżeństwo, które miało trwać rok, żeby przyciągnąć uwagę mediów i zyskać więcej czasu na nagranie nowej płyty. I wszystko byłoby w najlepszym porządku, gdyby Gabriel się nie zakochał. Czy prawdziwa miłość zwykłego chłopaka będzie potrafiła zmienić okrutnie skrzywdzonego mężczyznę? Czy naprawi jego złamane serce? Czy dwanaście miesięcy to wystarczający czas, żeby się zmienić?
Autorka zestawiła dwa bardzo różne, ale mocne i wyraziste charaktery. Dziecinność i naiwność Gabriela momentami mnie irytowała. Ale młodość rządzi się własnymi prawami. Z drugiej strony podziwiałam go za determinację, szczerość i, paradoksalnie, dojrzałość.
Bolesne przeżycia Collina mnie przeraziły. Ale też tłumaczyły jego zachowanie. Miałam ciarki czytając o tym, przez co musiał przejść.
Autorka zdecydowanie umie w emocje i chwała jej za to, bo nie ma nic gorszego niż mdły romans. Umie też wyważyć sceny tak, żeby były smaczne, zmysłowe i intrygujące, a czytelnik miał pewien niedosyt. Bo nic tak nie pobudza wyobraźni jak pozostawienie jej pola do popisu. Przez jednych uważane za wadę, dla mnie jest zaletą pióra autorki.
No i na koniec, brawa dla autorki za odwagę, nietuzinkowy pomysł i udźwignięcie tematu👏
Pisz, dziewczyno Karolino, nie przestawaj, bo to było naprawdę dobre.
Gratuluję debiutu i czekam na więcej.