Promyk słońca recenzja

„Promyk słońca” to druga część Mazurskiej Trylogii, w której Katarzyna Michalak ponownie zaprasza czytelników do Sennej. Niewielka mazurska wieś położona nad jeziorem, w otoczeniu lasów oraz urokliwy dworek, w którego progi zaprasza gościnna i przemiła gospodyni ma dla nas sporo niespodzianek. Te nagłe zdarzenia burzą spokój i wywracają życie bohaterów „do góry nogami”. 

Niespodziewane przybycie małej Emilki, która niczym gwiazdka z nieba pojawia się w życiu Nataniela zapowiada szereg zmian. Marnotrawna córka Marty jest  kolejnym nieoczekiwanym gościem, który pojawia się aby niszczyć, sprawiać ból i komplikować życie. Ale to oczywiście nie wszystko… Sięgnijcie koniecznie po książkę - ona dostarczy wielu ciekawych wrażeń.

Jak sami widzicie, intrygujących wydarzeń nie brakuje, a i emocje momentami sięgają zenitu. W obliczu tych wszystkich atrakcji dobrzy przyjaciele z Sennej – Marta, Mateusz, Nataniel, doktor Zosia, a nawet Sergiej muszą wspierać się nawzajem i dążyć do szczęścia, które będąc na wyciągnięcie ręki wcale nie jest łatwe do zdobycia. Pomoże w tym promyk słońca, który czasem wystarczy, aby wzbudzić nadzieję i przezwyciężyć trudności. Czy bohaterom się to uda i jaką cenę będą musieli zapłacić za otrzymane dobro przeczytacie w książce.

Pani Katarzyna wspaniale żongluje emocjami. Tak jak poprzednie jej opowieści i ta przepełniona jest całą gamą przejmujących i chwytających za serce odczuć. Wydarzeń jest naprawdę co nie miara, a czytelnik wciąż jest zaskakiwany jakaś niespodzianką. zapowiada choć sama opowieść jest nieco banalna, a Nataniel niezwykle naiwnym i łatwowiernym, młodym mężczyzną, to właśnie emocje sprawiają, że wciąż sięgam po kolejne powieści autorki. Senna wydaje się całkiem miłą i spokojną mazurską wioską, gdzie można byłoby miło spędzić kilka wakacyjnych dni. Opisywane wydarzenia, a szczególnie zakończenie powieści na tyle mnie zaintrygowały, że od razu chcę poznać dokończenie całej tej historii. Dlatego niebawem spodziewajcie się recenzji „Kropli nadziei”. Już teraz zastanawiam się jakie będą dalsze kroki sympatycznych bohaterów.