Czarny żałobnik recenzja

Do chóru „ochów” i „achów” nad tym debiutem nie potrafię się przyłączyć. Policjanci prowadzący w tej powieści śledztwo narzekają, że ich bardzo zmęczyło. Ja miałem identyczne odczucie, czytając „Czarnego żałobnika” i marząc, żeby się wreszcie skończył.

Komisarz Kruger, prokurator Ostrowska i parę jeszcze osób prowadzą śledztwo w sprawie ofiar zamordowanych przy zastosowaniu średniowiecznych tortur. Kruger to mężczyzna po przejściach, a Ostrowska to kobieta z przeszłością, więc choć ewidentnie mają się ku sobie, z romansu uparcie nic nie wychodzi. Z czasem na planie pojawia się kilkoro kobiet i mężczyzn, które to osoby w ramach niewierności uprawiały ze sobą ten-teges i już tu czytelnik się gubi: kto z kim, do licha, i kogo zdradzając. Potem kilka osób znika i nie wiadomo czy, kto i kogo uprowadził, a może i zabił.

Śledztwo doprowadza, rzecz jasna, do zatrzymania, ale już nie do ustalenia miejsc lub miejsca, a także precyzyjnego sposobu popełnienia zbrodni. Całkiem jakby sama autorka poczuła się zmęczona własnym dziełem.

Moje IQ okazało się niewystarczające, żeby to wszystko ogarnąć, żeby się w tym połapać. Być może istnieją czytelnicy, którzy lubią być tak dezorientowani, ale ja się do nich nie zaliczam.

Po lekturze kilkuset kryminałów jestem przyzwyczajony do tego, że prokurator jako prowadzący śledztwo jest zwierzchnikiem policjantów, a ci – chcąc nie chcąc – traktują go z szacunkiem. Tu jest inaczej: oschła, werbalnie agresywna Ostrowska jest kumpelą, toteż ochrzania ją nawet byle aspirant.

Jestem też przyzwyczajony, że jeśli przy zwłokach są pozostawiane liściki albo charakterystyczne przedmioty lub ślady, to jest to swoisty podpis seryjnego zabójcy, który w ten sposób igra z prowadzącymi śledztwo. Tu podrzucany jest motyl rusałka żałobnik, choć za chińskiego boga nie wiem po co.

Autorka w posłowiu dziękuje swojej redaktorce, a ja uważam, że powinna jej podziękować definitywnie, jeśli ma zamiar wydawać kolejne książki. Pal już licho błędy językowe, ale mylenie imion (Paweł/Adam) i nazwisk (Barańska/Baranowska) jest absolutnie niedopuszczalne. To jeszcze bardziej utrudnia lekturę.