Łódeczka recenzja

„Łódeczka” z powodów całkowicie dla mnie tajemniczych stała się absolutnym numerem jeden mojego dziecka. Nie mówię tego dlatego, żeby jej coś brakowało, o nie, nawet wprost przeciwnie. Ale jakaś taka chłopięca jest. Holowniki, żaglówki, kuter, motorówka – czy to są klimaty małej dziewczynki? Mam jeszcze jedna teorię… Książeczka tchnie spokojem, barwy jakie w niej użyto są stonowane, miejscami ponure, kojarzące się z morzem ale i spokojem, stabilizacją, powagą. Głównym bohaterem jest oczywiście łódeczka, która niechcący zaspokaja ciekawość bycia samodzielną. Naraża się tym na niebezpieczeństwo ale i odkrywa siebie, ryzykowna sytuacja pomaga jej zajrzeć w zakamarki własnego ja, które dotychczas błędnie pojmowała. Bezkres, morze, niby jej środowisko, a wcale nie jest tak bezpieczne i znane, a pobratymcy nie tak przyjaźnie nastawieni jak sądziła. Historyjka króciutka, a jednak jest się nawet dlaczego wzruszyć, zaś przesłanie warto zapamiętać: znajdźmy własną przystań, bądźmy sobą i róbmy, co podpowiada nam serce. Dużo jak na książeczkę dla małych dzieci, prawda? Jednakże uwiodła serce małej księżniczki i w związku z tym polecam ją z serca.