Zimowanie recenzja

Potraktuj siebie jak dziecko potrzebujące czułości i troski.

Depresja jest podstępną i niestety bardzo wierną towarzyszką. Trudno się od niej uwolnić, ale na pewno można nauczyć się, w jaki sposób funkcjonować. Jesień to najbardziej depresyjna pora roku. Brak światła, szarość dnia, chłód, ogólne zniechęcenie – to wszystko sprawia, że łatwiej paść ofiarą depresji. Katherine May odsłania przed czytelnikami kawałek swojego życia, które dotyczy właśnie tego ciemnego momentu. I chociaż z założenia miała to być książka o zimie, wyszło bardziej metaforycznie, filozoficznie. Nade wszystko – wyszło pięknie.

Każdy czasem zimuje

„Zimowanie” Katherine May to pięknie napisana książka, która opowiada o trudnych momentach, jakie pojawiają się w życiu każdego człowieka. Wydawnictwo ZNAK oddaje do rąk książkoholików niezwykłą publikację, która otula niczym ciepły kocyk, pokazuje całkowitą akceptację i zapewnia spokój. Bez wątpienia jest to książka wspaniała, choć mówi o zimie. Chyba nikt nie jest w stanie całe życie być „na fali”, wstawać każdego dnia z taką samą energią i sprawiać, że wszystko będzie idealnie. Przychodzą okresy mroczne, trudne, takie, które nas załamują. Autorka nazywa je „zimowaniem”. To taki czas, gdy czujemy się gorzej, gdy życie mocno nas doświadcza. Możemy z tym walczyć, ale możemy równie dobrze zaakceptować ten stan rzeczy i po prostu się przystosować. Katherine May pokazuje swoje sposoby na to, co robić, gdy przychodzi zimowanie. Zaczynamy oczywiście od samoakceptacji. Najważniejszy i najtrudniejszy krok.

Kultura hiperszczęścia

W naszym świecie nie ma miejsca na słabość, smutek i depresję. Musimy być cały czas szczęśliwi, perfekcyjni i pełni energii. Gdy ktoś jest nieszczęśliwy, każemy mu działać, „trzymać się”. Ale po co? Czy nie mamy prawa do chwili słabości? Katherine May pokazuje, że jak najbardziej. Nie ma gotowych scenariuszy, każdy musi odkryć swoje rozwiązania, autorka pokazuje nam trudne momenty w swoim życiu, zmiany, lęki i frustracj „plasterki” na te rany. Jednym z nich okazało się dla niej morsowanie, choć nigdy nie przypuszczałaby, że właśnie tak się stanie. Pozwoliła sobie też na rezygnację z pracy, na zabranie dziecka ze szkoły. Stała się świadoma tego, że nadchodzi „zimowanie” i już lepiej wie, jak się do tego przygotować, jak zadbać o swoje wewnętrzne dziecko, ale bez lukrowania, bez patrzenia przez różowe okulary. I to jest w tej książce niezwykłe.

Echo Sylvii Plath

Czytając „Zimowanie”, cały czas myślałam o Sylvii Plath. Książka Katherine May ma właśnie taki spokojny, ale momentami złowrogi nastrój. Odnajdujemy pewną równowagę w zmienności świata, jesteśmy pogodzeni z tym, że nadejdzie zima, wiemy, że żyjemy w cyklu. I radzimy sobie, jak tylko potrafimy. Piękna, przejmująca opowieść, z której można wynieść mnóstwo refleksji.