Spotkanie w Pensjonacie Leśna Ostoja recenzja

Niestety, to już ostatnie spotkanie w Pensjonacie Leśna Ostoja, miejscu, które skradło serca nie tylko gości tego urokliwego zakątka, ale przede wszystkim serca Czytelników.
Kto z was nie chciał przenieść się w czasie i przez parę chwil pobyć w świecie znajdującym się na kartach cyklu o Pensjonacie Leśna Ostoja?

Napisać o tej części można wiele, ale nie martwcie się, nie odbiorę wam przyjemności z lektury i pożegnania się z bohaterami sagi stworzonej przez Joannę Tekieli. Tym samym nie zdradzę wiele szczegółów treści trzeciej i zarazem ostatniej części.
"Spotkanie w Pensjonacie Leśna Ostoja" to dopełnienie historii, kwintesencja tego, co do tej pory zaprezentowała nam autorka w poprzednich częściach: Pensjonacie Leśna Ostoja i Roku w Pensjonacie Leśna Ostoja.

Jeśli sądzicie, że życie bohaterów w tej części będzie spokojne, wręcz idealne, jesteście w błędzie, ponieważ autorka kolejny raz zaserwowała nam, czytelnikom, ogromną dawkę emocji, przygód i wrażeń, które zostają w naszych umysłach na długo po przeczytaniu powieści.

W "Spotkaniu w Pensjonacie Leśna Ostoja" można znaleźć wszystko, co gwarantuje świetną lekturę i mile spędzony czas: cała paleta emocji, odrobina niepewności i grozy, trochę sensacji, momenty zaskoczenia i oczywiście chwile niecierpliwości, by poznać zakończenie.
Jak już wspominałam, nie chcę zdradzać wam zbyt wielu szczegółów tej części, ponieważ wiem, jakie emocje towarzyszą przy poznawaniu ostatnich fragmentów ulubionej historii, zwłaszcza, gdy jest ona publikowana w częściach. Zdradzę wam, że na niebie nad Drzewiem pojawią się ciemne, kłębiaste chmury, a wraz z nimi w życiu bohaterów zawita niepewność, zawirowania i walka o lepsze jutro. Justyna będzie musiała podjąć walkę i zawalczyć o własne życie oraz o życie bliskich jej osób. I Ktoś (specjalnie nie zdradzę wam, kto) otrze się o śmierć.
Powiem tylko jedno: dzieje się w Drzewiu, oj dzieje.
Co przyniesie przyszłość? Jak potoczą się losy bohaterów? Jakie zakończenie sagi przygotowała Joanna Tekieli? Przekonajcie się sami! 


Kto czytał dwie pierwsze części sagi o niewielkiej mieścinie i Pensjonacie Leśna Ostoja, doskonale wie, dlaczego watro sięgnąć po "Spotkanie w Pensjonacie Leśna Ostoja" i czego można spodziewać się po tej książce.
"Spotkanie w Pensjonacie Leśna Ostoja", podobnie jak poprzednie części, to lekka powieść o życiu, uczuciach, o miłości do miejsca. O przyjaźni i o próbie zawalczenia o własne dobro i szczęście.

Akcja książki wciąga czytelnika od pierwszego akapitu i trzyma w objęciu do ostatniej kropki. Tajemnice przeplatają się z miłością, momenty szczęścia ze łzami, a tłem tego wszystkiego jest urzekający krajobraz, który wszystko dopełnia. Klimat sielskości i wolności.
W książce znajdziemy wiele momentów, przy których można się uśmiechnąć i takie, przy których zakręci się w oku łezka. Momentów, które zaskakują czytelnika, zmuszają do refleksji nad własnym życiem, momentów, przez które sami zapragniemy stać się jednym z mieszkańców urzekającej okolicy Pensjonatu Leśna Ostoja. Są plany na przyszłość, są sukcesy i porażki, jest też miłość i przyjaźń, będące filarami życia każdego człowieka.

Ponownie spotykamy się ze świetnie wykreowanymi bohaterami (zwłaszcza Stara Kwietniowa), tworzą swoimi postawami, przekonaniami i decyzjami bazę całej historii. Świetnie poprowadzona akcja, dobrze napisane dialogi i opisy porywające wyobraźnię czytelnika są dopełnieniem całości.
Po raz kolejny muszę podziękować autorce za stworzenie wspaniałego Świata. Wszystkie te barwne opisy, dzięki którym ma się wrażenie bycia tam i doświadczania wszystkiego na własnej skórze, powodują, że człowiek ma ochotę porzucić wszystko i ruszyć w nieznane (a raczej znane - do Drzewia i do Pensjonatu Leśna Ostoja). Marzenie...

Treść powieści pozwala nam nieco zwolnić, odciąć się od gwaru codzienności, rozkoszować się każdym fragmentem powieści. Autorka poruszając wątki m.in.: akceptacji, bliskości, życiowych priorytetów, wątków, które są tak nam bliskie i o których tak mało rozmyślamy w codziennej gonitwie, zmusza nas do zastanowienia się nad własnym życiem.

Powieść napisana jest dość dynamicznie, a wątki mieszają się i łączą, tworząc spójną całość. Dodając do tego wszystkiego lekkie pióro i wrażliwość autorki, otrzymujemy powieść, przy której nie można się nudzić, a czas płynie jak szalony. Podobnie jak w przypadku poprzednich części, od książki nie sposób się oderwać i ledwie rozpoczynamy pierwszy rozdział, by po chwili przekonać się, że to już koniec. W przypadku "Spotkaniu w Pensjonacie Leśna Ostoja" to już definitywny koniec historii i przygody z bohaterami cyklu. Chyba, że autorka planuje kiedyś, w bliższej lub dalszej przyszłości, powrócić do dobrze znanych nam bohaterów...
Koniec oznacza tylko jedno: smutek. Bo okazuje się, że w jednej chwili opuszczamy sielskie tereny i znów znajdujemy się w swoim mieszkaniu, na ulubionej sofie, a za oknem mamy ten sam, dobrze znany widok.

Żeby nie było tak idealnie - powieść ma swoje "gorsze" strony, ale są one tak mikroskopijne, że praktycznie ich nie zauważamy.


Wiele można powiedzieć na temat "Spotkania w Pensjonacie Leśna Ostoja", ale nic nie zastąpi lektury tej książki. Jedno jest pewne - jest to bardzo udane zakończenie cyklu o Pensjonacie Leśna Ostoja.
"Spotkanie w Pensjonacie Leśna Ostoja" to możliwość pożegnania się z Drzewiem, jego mieszkańcami i ich perypetiami. Możliwość pożegnania się z sielskim życiem z dala od miejskiego gwaru. Możliwość pożegnania się i być może zaplanowania własnej przygody - wyjazdu w miejsce bliskie naturze i dalekie ciągłej gonitwie. Kto wie, może w ten sposób ktoś z was odnajdzie swoje miejsce jak to zrobiła Justyna?
Jeśli pragniecie przenieść się z dala od tego, co znane, od gwaru i pospiechu, jeśli pragniecie poczuć powiew ciepłego wiatru na skórze, zatracić się w pięknie głuszy - zajrzyjcie do Pensjonatu Leśna Ostoja.
"Spotkanie w Pensjonacie Leśna Ostoja" oraz dwie poprzednie książki, Pensjonat Leśna Ostoja i Rok w Pensjonacie Leśna Ostoja, to idealna propozycja na letnie dni (i nie tylko).