Przeciwko bratu recenzja

Częstochowa płacze.. Płacze z bezradności. Płacze bo wie,że dzieje się coś złego.
Rzęsistym deszczem próbuje zmyć całe zło. Ci,którzy powinni być dobrze,dobrymi nie są. Dlaczego?





Dwaj bracia. Jerzy- komendant miejskiej policji i  Stanisław- biskup,który trzyma całe miasto. Ludzie są mu posłuszni a on na tym zyskuje.
Szarżuje na dobroci i naiwnosci ludzi. 
Myśli,że może wszystko. Myśli,że skoro ma brata w policji wszystko ujdzie mu płazem. Bardzo się pomylił. W dzieciństwie był dla swojego brata oparciem 
bronił go przed złem lecz to było kiedyś. Teraz Jerzy nie powstrzyma się przed tym aby aresztować własnego brata bo wyrządza wiele zła.



To przez niego Częstochowa wylewa wszystkie łzy, to musi się skończyć.. Stanisław traci panowanie nad sobą, nie wie że ma podsłuch i wszystko słyszy jego brat. Chciał pozbyć się ludzi,którzy stanęli mu na drodze i w tym 
pomaga mu Julian chłopak,który pojawił się nie wiadomo skąd i nie wiadomo kim tak naprawdę jest. 
Julian zrobi dla Stanisława wszystko, jeśli coś mu nie wyjdzie sam sie kara bo wie,że biskup bedzie zły.
Tylko Jerzy wie kim tak naprawdę jest Julian i co zrobił.



Jerzy musi powstrzymać brata. Wie,że może być to trudne ale czy da sobie z nim radę?



Na pierwszy rzut oka byłam sceptycznie nastawiona do tej pozycji. Ze względu na motyw księży. 

Nie od dziś wiadomo co się tam dzieje i nie podoba mi 
się to wcale ale jednak postanowiłam dać jej szansę. I dobrze zrobiłam. Aż trudno uwierzyć,że jest to debiut. 




Tak dobrze mi się to czytało. 
Od początku do samego końca trzyma w napięciu bo cały czas się coś dzieje...



Fabuła książki jest dobra. Był pomysł i ten pomysł został dobrze wykorzystany. Będą jeszcze dalsze losy braci więc może być jeszcze ciekawiej...