Podwójny blef recenzja

Jak istotną rolę w Waszej teraźniejszości, odgrywa przeszłość ? Pozwalacie jej kłaść się cieniem na przyszłości?

“Nie da się budować stabilnej przyszłości, gdy przeszłość nas stale z czymś goni.”

Chloe Blue straciła w jednej chwili przyjaciela i cały sens życia. Skończyło się to intensywnym załamaniem nerwowym. Jej rodzice uznali, że jedyne rozwiązanie to zmiana otoczenia, na takie, gdzie wszystko nie będzie jej się kojarzyć z koszmarem przez jaki przeszła. Ale czy to wystarczy?

Nowa szkoła, nowe otoczenie, inny dom- to szansa na poprawę. Ale już na starcie podpadła dziewczynie, która w szkole słynie ze znęcania się nad innymi. To, że teraz obierze ją jako cel, jest więcej niż pewne. Choć Chloe nie należy do osób dających sobie wchodzić na głowę, Savannie w prześladowaniu naszej bohaterki, pomagają osoby, które mogą stanowić realne zagrożenie…

Mason Scott to kapitan szkolnej drużyny koszykówki, przyjaciel brata Chloe. Chłopak ma konkretne cele w życiu, obecnie to ukończenie szkoły, zdobycie stypendium i pójście na uczelnię gdzie już poszedł jego brat i przyjaciel. Nie ma tu miejsca na dziewczyny. Niestety jego wielbicielki nie potrafią tego zrozumieć. A w dodatku nauczycielka angielskiego jest wybitnie wymagająca…

On potrzebuje pomocy w nauce i sposobu na to, aby inne dziewczyny się od niego odczepiły. Ona ochrony i spokoju. Postanawiają udawać parę. Ale jak długo ten związek będzie tylko zwykłym blefem ? Czy ich priorytety ulegną zmianie ?

To straszne…jak ta książka mnie wciągnęła ! Zastanawiałam się czy czytać czy może już dla świętego spokoju ugotować ten obiad żeby dzieciaki na mnie nie patrzyły spod byka… Okropny dylemat Wam powiem ;)

I choć z pewnością po wstępie uznaliście, że to uroczy romans z wątkiem fake dating, nie dajcie się zwieść pozorom. Autorka porusza tu niesamowicie ważne i poważne tematy.

Pierwszy to hejt. Tak dobrze nam znany. Wszechobecny. On jest wręcz modny. Nie tylko w internecie gdzie czujemy się anonimowi i bezkarni. Na każdym kroku można go spotkać w różnych formach. I Chloe doświadczyła go na wiele sposobów. Uznana za winną śmierci przyjaciela została oszkalowana w poprzedniej szkole. Ale i w nowej szybko nabyła wrogów. Dlaczego ? Do czego się posuną , na jak wiele sobie pozwolą ?

Gdy przeżywałam wszystko co związane z tym wątkiem, aż bolał fakt, że musi dojść do wielkiej tragedii, do dramatu, żeby inni zauważyli co się dzieje, żeby zaczęli działać, reagować. Bo tak wielu z nas biernie się przygląda temu jak hejtowani są inni, a nawet chętnie dokładają swoją cegiełkę, nie patrząc na to, do czego może to doprowadzić.

Inną ważną kwestią jest temat samobójstwa i powodów przez jakie ludzie decydują się na ten krok. Jakie sytuacje doprowadzają nas do tego by uznać, że dość, starczy, więcej nie zniesiemy ?

Tu też istotne jest, że Agnieszka zwróciła uwagę na fakt, że nadal ludzie wstydzą się prosić o pomoc, skorzystać z terapii u specjalisty. Bo to przecież oznaka słabości, przyznanie się do tego, że sami z sobą nie dajemy sobie rady, mamy coś z głową… Wstydem tak naprawdę to jest takie podejście do tego tematu !

Jednak oczywiście nie jest to typowy dramat, w którym wszyscy są smutni i załamani. To cudowny romans, gdzie dwoje młodych ludzi, mimo, że zupełnie tego nie planowali, stają się dla siebie kimś więcej niż sądzili. Jesteśmy świadkami tego jak udawany związek przestaje być blefem, gdzie Chloe i Mason budują coś wspaniałego, coś silnego.

Chłopak jest dla niej taką deską ratunku, iskierką nadziei na to, że jednak może znów być dobrze, że jej życie nie legło w gruzach. Pomógł jej wstać z kolan. Aczkolwiek… nie bez powodu dziewczyna boi się, że nie będzie w stanie stać sama, bez jego asekuracji.

“Czy jeśli stanie się coś złego, uporam się z tym, bo jestem już zahartowana, czy może to właśnie będzie mój gwóźdź do trumny, bo ta cała przemiana to tylko maska, pozory, w które sama chcę wierzyć.”

I gdy zrobiło się tak miło, słodko i cudownie, Agnieszka zaczęła rozbierać ten związek jak solidnie zbudowany dom, kolejno rujnując ściany, podłogi i sufity. Czy zostawi tej dwójce choć fundamenty by mogli odbudować to wszystko?

O tym przekonajcie się już sami.

Bałam się tej książki, bo przy dwóch ostatnich spod pióra Agnieszki, płakałam jak dziecko. Tu niewiele brakowało. Zdecydowanie jest to wybitnie przejmująca historia. Z pewnością później standardowo przyjdzie mi do głowy, że mogłam napisać Wam jeszcze o kilku kwestiach. Mam też wrażenie, że moja opinia mogłaby mieć długość podobną do samej książki. Ale nie chodzi tu o to, żeby Wam ją streścić, żeby zapewniać milion razy jak jest cudowna.

Mam nadzieję, że znacie już twórczość Agi i tym samym wiecie na ile ją stać. W sumie na jak wiele ją stać i jak warta jest uwagi. To nie autorka pisząca bagatelne historie. Zawsze otwiera na coś oczy, zawsze wskazuje jakieś wady w ludziach. Tu jest ich wiele. Mamy szkołę pełną młodych ludzi, wśród których jest już przerażająca ilość podłych, okrutnych i bezwględnych stworzeń, nie liczących się z uczuciami innych. Nie przejmują się tym, że robią krzywdę, wręcz daje im to chorą satysfakcję. Dlaczego ? Czy można to zrozumieć i uzasadnić ?

Nie bądźmy na to ślepi, reagujmy. I pamiętajmy, że zawsze pisząc, czy mówiąc, trzeba brać pod uwagę, że wolność słowa ma swoje ograniczenia. Nasza wolność nie powinna krzywdzić innych.

Przeczytajcie koniecznie, bo warto ! Dziękuję za tę możliwość autorce i Wydawnictwu Niezwykłe.