Pół roku na Saturnie recenzja

Seul, Korea Południowa. Wieczna studentka dostaje od losu i leniwego wykładowcy pół roku wolnego. Ma dwadzieścia sześć lat i nie potrafi nic, poza studiowaniem. Postanawia ten czas poświęcić na poszukiwanie sensu i poukładanie w głowie. „Taki wyjazd do Indii na ‘poszukiwania siebie’ bez wyjazdu do Indii”. Znak zodiaku – koziorożec, kamień – ametyst, kolor – fioletowy, planeta – Saturn.

Impulsywne kupowanie książek, ciągłe rozbudowanie listy filmów do obejrzenia, wrzucanie na top listę piosenek, których nigdy nie przesłuchasz. Styl boho, hippie? Szerokie spodnie, kraciaste koszule? Kowbojki? Znacie to?

Małgorzata Sidz w swojej powieści „Pół roku na Saturnie” traktuje o poszukiwaniu sensu życia i odnalezieniu siebie w nowoczesnym świecie. Świat pędzi, liczy się to co szybkie, proste i łatwo dostępne. Klik, klik, klik. Treść książki jest tak samo chaotyczna, pomieszana i rozchwiana jak nasze życie i wybory. „Pół roku na Saturnie” to powieść inna niż wszystkie. Nie buduje fabuły na wydarzeniach a na historii młodej kobiety, która marzy o tym, by dokonać czegoś wielkiego, a rzeczywiście tuła się po świecie odhaczając kolejne etapy Erasmusa, przy okazji wpadając w machinę pędzącego świata. Dużo czasu spędza szukając motywacji na Youtube, szaleńczo i kompulsywnie wydaje pieniądze w Gmarkecie, szuka miłości na Tinderze. Muszę schudnąć – klik. Muszę polubić k-pop – klik. Trzeba się zrelaksować – wyprawa w góry zarezerwowana.

Doceniam pomysł na powieść. Dużo w niej prawdy. Dużo sensu. W dużej mierze to obraz czasów, w jakich żyjemy. Przeraża i przestrzega. Z drugiej strony trochę razi to przerysowanie głównej bohaterki, która ma milion pomysłów na minutę i wszystko musi przeżyć „na już”. W wieku dwudziestu sześciu lat można mieć chyba inny pomysł na życie.

Sporo tu azjatyckich klimatów (jak może być inaczej skoro autorka jest absolwentką studiów o Azji Wschodniej i przez kilka lat mieszkała w Japonii i Korei Południowej) - jeśli je lubicie, to książka dla Was. Niesztampowa forma, oryginalna fabuła, coś innego na półce. Trochę gorzko, dziwnie i bardzo niejednoznacznie, ale warto się zmierzyć.