Recenzja książki Polak z wyboru, czyli szczęśliwy Rosjanin nad Wisłą

Alosza Awdiejew "Polak z wyboru czyli szczęśliwy Rosjanin nad Wisłą" Wspomnienia,

Dzisiaj pojawia się u mnie książka, której dane było poczekać trochę na lekturę. Prawie dwa lata stała na półce, nieco ukryta, wypierana ciągle przez kolejne nowości. Kupiona sentymentalnie, bo odkąd sięgam pamięcią, moi rodzice słuchali piosenek Władimira Wysockiego i Bułata Okudżawy, jeszcze z magnetofonu szpulowego. Tych, które parę dekad później śpiewał również Alosza Awdiejew. Ich wykonania pamiętam, z często okraszanych żartem bądź anegdotką licznych programów telewizyjnych, w których Awdiejew występował.

Alosza Awdiejew, Rosjanin, który pod koniec lat sześćdziesiątych przyjechał do Krakowa studiować filologię polską i został w Polsce, w międzyczasie uzyskując również obywatelstwo.

Pamiętam Aloszę Awdiejewa głównie z działalności muzycznej. Zanim trafił do telewizji, występował również w Piwnicy pod Baranami. Książka przypomniała mi też, że grywał także drugoplanowe role w licznych filmach i serialach polskich, między innymi w Ekstradycji, Złotopolskich, Pułkowniku Kwiatkowskim czy u Agnieszki Holland w Gorączce oraz w Europa, Europa. Nie wiedziałam jednak w ogóle, że po skończeniu studiów został na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie kilka lat później się doktoryzował, a następnie uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych, pracując tam aż do emerytury. To właśnie publikacje naukowe przeważają w jego ogólnym dorobku.

A wspomnienia same w sobie są bardzo klasyczne w formie, raczej mało anegdotyczne (szkoda), w przeciwieństwie do tego jakiego Aloszę Awdiejewa pamiętam z występów telewizyjnych, dodatkowo uzupełnione licznymi zdjęciami. Podzielone pomiędzy czas dzieciństwa i młodości spędzone w Związku Radzieckin, a studia i dorosłość - już w Polsce. Mieszkając długo w obu krajach, Awdiejew często porównuje je ze sobą, wskazuje szczególnie na pojawiające się różnice. Pisze o studiach, rodzinie, pracy, w przypadku tej ostatniej dzieląc ją na pracę zawodową i artystyczną. Z sentymentem wypowiada się o Polsce, w której spędził przecież większą część swojego życia, stając się Polakiem z wyboru.