Recenzja książki Prawda i kłamstwa

Amy Winter prowadzi życie wręcz idealne do momentu, w którym otrzymuje list z więzienia od... biologicznej matki i seryjnej morderczyni. Kobieta gotowa jest podać miejsca pochówku trzech spośród swoich ofiar – ale tylko wówczas, gdy Amy zagra w jej grę. Czy prowadzona swoim doświadczeniem jako komisarz policji da sobą manipulować?

Książka przyciągnęła mnie już samym opisem, a kolejne strony utwierdzały mnie w przekonaniu, że był to dobry wybór. Chociaż początkowo historia wydaje się strasznie prosta bez wielu wątków, z czasem się rozrasta. Oczywistości stają się tylko złudzeniem.

Pomysł na fabułę bardzo ciekawy, ale czytając miałam wrażenie, że tę historię już znam. Nie mogłam znieść myśli, że autorka za bardzo wzorowała się głównie sprawą Freda i Rosemary West i kilku innych.

Głównej bohaterki nie mogłam po prostu znieść. Jak na osobę pracującą z ciężkimi przypadkami, z Amy to strasznie ciepłe kluchy. Żyje w cieniu sławy przyszywanego ojca, daje sobą manipulować, nie reaguje na pewne sytuacje ani jak dorosła kobieta, ani jak komisarz. Trudno mi się wczuć w jakąkolwiek postać, bo ich uczucia są opisane bardzo płytko, a relacje po macoszemu.

Niektóre poboczne wątki, wydawały się dodane całkowicie niepotrzebnie. Niby na końcu miały one sens, ale nic nie wnosiły do sprawy i życia głównej bohaterki. Dodawanie stron jako zapchaj dziura.

Tak jak początek i koniec mogę uznać za nie najwyższych lotów, ale dobry i ciekawy, tak zakończenie nadaje się do kosza i napisanie od nowa. Dwa ostatnie rozdziały to kpina. Nie, że mi się nie podobało, ale nadaje się ono do romansidła nie do kryminału czy thrillera.

W książce czuć i widać, że autorka wykorzystała swoje długoletnie policyjne doświadczenie. Wszystko dotyczące sprawy, poszukiwania ciał czy formalności jest wręcz idealnie opisane. To ratuje brak emocji i napięcia.

Trudno jest mi ocenić tę pozycję. Miło mi się ją czytało. Nawet mi się podobało mimo wielu niedociągnięć, ale nie jest to wybitnie dobra literatura i jak na tak poważny gatunek, raczej słaba. W pewnych momentach czułam się, jakby autorka pomyliła kategorie powieści w innym brakowało mi tchu. Może byłabym pozytywniej nastawiona, gdyby nie to wyśmiewające czytelników zakończenie.

Książkę otrzymałam z klubu recenzenta nakanapie.pl