Plac Konstytucji recenzja

„Plac Konstytucji” okazał się doskonałą sagą rodzinną osadzoną (jak przystało w tytule) w naszych realiach. Jak ja lubię taką literaturę, te losy bohaterów, kolejnych pokoleń na tle zmieniającej się rzeczywistości. Muszę przyznać, że początkowo niełatwo odnaleźć się wśród bohaterów, ponieważ akcja rozgrywa się jednocześnie w latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia i w XXI wieku. Jednak czytając czy słuchając powieści, jak ja to zrobiłam, z czasem zaczynamy dostrzegać połączenia między osobami. Jest to genialny zabieg, gdyż, w pewnym sensie, poznajemy przyszłość potomków głównej bohaterki, nie wiedząc początkowo kim są dla siebie. Zaczynamy łączyć fakty i imiona. Zagłębiając się w ich losy zaczynamy dostrzegać coś, co jest niezmienne od lat, a mianowicie jak konsekwencje jednej decyzji wpływają na dalsze życie ludzi, ich przyjaciół, dzieci, mężów czy żon. Książka rozpoczyna się w 1952 roku i wtedy poznajemy Marię, młodą studentkę i przodowniczkę. Dziewczyna z wiarą patrzy w przyszłość, współtworzy MDM i marzy o tym, by zamieszkać przy Placu Konstytucji. To jej postać splata całą powieść od początku do końca i z każdą minutą wciąga coraz bardziej. W 2011 roku poznajemy Siwego – kibica i prawdziwego Polaka. Kim dla niego jest Maria? Jak poznanie rodzinnej historii zmieni jego światopogląd? Rozpływające się marzenia, wybory, decyzje, szukanie siebie … te wszystkie dylematy i rozterki dnia codziennego mają miejsce na tle siermiężnego PRL-u i nowej Warszawy. Jesteśmy świadkami budowy stolicy

Autorka porusza wiele problemów społecznych a także zwykłych codziennych spraw, z którymi borykamy się każdego dnia. Miłość, rozczarowanie, tolerancja, odwaga, marzenia, sekrety. Każde pokolenie ma swój świat, swoje sprawy i jest to znakomicie ujęte w tej książce.

Dominika Buczak jest dziennikarką. Publikowała m. in. w „Zwierciadle” i „Wysokich Obcasach”. „Plac Konstytucji” to jej debiutancka powieść. Ja jestem zachwycona tą historią. Z wielką przyjemnością sięgnęłam po drugą część.