Różdżka z Fershey recenzja

Dzisiaj niespodzianka i na tapecie książka dla starszej młodzieży. Takiej 12+

Dla nas to była głośno czytana lektura przed snem i słowo daję, spać się po niej nie dało. Nie dawało się też za bardzo przerwać czytania, tak wszystkich intrygowała akcja. Każda strona (a tekstu jest naprawdę dużo) zachęcała, by ją odwrócić i dowiedzieć się, co jest dalej i dalej. I tak do chwili, kiedy głos odmawiał posłuszeństwa, a godzina za zegarze wywoływała wyrzut sumienia. Teraz na przykład książkę zagarnęła dla siebie babcia, co niezbicie świadczy o tym, że górna granica wieku odbiorcy przy tej pozycji…nie istnieje!

To polska powieść z gatunku fantasy i to nie będzie kłamstwo, jeśli stwierdzę, iż to książka na miarę przygód Harrego P. Tylko nasza, pol-ska!

Gdybym miała oceniać –„ Różdżkę z Fershey” oceniłabym wyżej, zdecydowanie.

Miejscem akcji jest miasteczko Fershey, mieścina właściwie, początkowo lat czterdziestych XI wieku, a na dalszych kartach powieści – czasów współczesnych. Wraz z innymi mieszkańcami – ludźmi i postaciami fantastycznymi mieszka tam nasz bohater Magnus, siedemnastoletni, uczeń szkoły magicznej. Chłopak ma dobre serce, ale jednocześnie jest niemożliwie roztrzepany, niezorganizowany i przez swoją niesforność co rusz pakuje się w tarapaty. Spełnia się jednak jego największe marzenie: udaje mu się stworzyć różdżkę, dzięki której może czarować bez konsekwencji. Pech jednak chce (bo Magnus ma też pecha, musicie wiedzieć), że uciekając przed prześladowcami przenosi się wraz z nią do czasów współczesnych, gdzie różdżkę znajduje Gizmo, pies należący do Megan i Patricka, rodzeństwa z naszych czasów.

Który to pies marzy, by znaleźć się w skórze swego pana, więc…

Wynika z tego mnóstwo zabawnych, strasznych, poważnych niebezpiecznych i ciągnących za sobą przeróżne konsekwencje sytuacji. I czarów, których skutki są nieprzewidywalne. Bo natura domaga się równowagi i im czar jest potężniejszy, tym bardziej drwi sobie później z czarodzieja. Dlatego każde życzenie powinno być przemyślane i trzeba bardzo, bardzo uważać, czego się życzy.

Przyznam, że nie mogliśmy przestać czytać. Kto lubi takie powieści – przepadnie na amen.

Książka pokaźnych rozmiarów, mała czcionka i sporadycznie występujące czarno białe ilustracje. Przepiękna, aksamitna w dotyku okładka sprawia, że nie chce się jej wypuszczać z rąk! A zakończenie? Zakończenie jest…nietuzinkowe.

Wielbiciele fantasy i wy, którzy z fantastyką dopiero macie zamiar się zetknąć– odkrywajcie! Warto!