Rytuał łowcy recenzja

Człowiek zagubiony, samotny, żyjący demonami przeszłości dowiaduje się, że jest śmiertelnie chory. Kres życia nadchodzi nieubłagalnie, dni jego są policzone. W akcie desperacji zaczyna wierzyć, że odzyska siły i dłuższe życie, gdy zacznie składać ofiary. Zaczyna mordować. To jego rytuał. Fetysz, który go wzmacnia. W ten sposób chce uciec przed strachem, przed śmiercią, zapomnieć o bólu i cierpieniu. Tłumiony głęboko gniew, sięgający czasów szkolnych i złość na niesprawiedliwość powoduje, że spokojny człowiek staje się zwyrodnialcem.
Do sprawy zostaje przydzielona młoda, ambitna prokurator Gabriela Seredyńska i komisarz Aleksanderski. Śledztwo wraz z kolejną zbrodnią nabiera tempa i odkrywanych jest więcej tropów. Wreszcie prokurator trafia na ślad psychopaty. Jednak nie zdaje sobie sprawy, że obserwujący z ukrycia działania policji szaleniec, upatrzyl sobie ją na kolejną ofiarę.

Świetny kryminał. Szokuje. Umiejętnie zbudowane napięcie od pierwszych stron i ten dreszcz emocji. Ależ to było dobre.

Historię poznajemy z perspektywy śledczych i mordercy. W ten sposób autor pozwala zagłębić się w umysł mordercy, w jego przemianę, ten obłęd, walkę z chorobą i samym sobą. Jest to także książka, która zostaje z czytelnikiem na dłużej, skłania do refleksji. Poza tym zmusza do skupienia, ponieważ szczegóły są ogromnie ważne, do zrozumienia całej fabuły. Polecam zwłaszcza fanom tego gatunku, którzy chcą wniknąć w umysł człowieka, który przechodzi przemianę z przykładnego obywatela w potwora.

Do czego zdolny jest człowiek w momencie zagrożenia? Co kryje psychopatyczny umysł?

Książka wyjątkowo wciągająca. Czyta się z zapartym tchem. Musicie przeczytać. Gorąco polecam.

"Pomyślał, że samochodami jest jak z żonami. Gdy są nowe, kochasz je i nie możesz się na nie napatrzeć; potem przyzwyczajasz się, ale dobrze wam razem, świetnie się dogadujecie i traktujesz je z czułością; na końcu zaś zawsze jest tak samo- zaczynają sprawiać coraz więcej problemów i poprostu wkurwia".

"To sen jest małą śmiercią, a śmierć jest wielkim snem".

"Bo jeśli nadal żyjemy, ale nie jesteśmy już sobą, to tak naprawdę żyje już ktoś inny, nie my".