Farmazony recenzja

Książka „Farmazony” Piotra Żabickiego przyciąga uwagę swoją kontrastową neonową okładką. I choć zarówno tytuł, jak i sama oprawa graficzna mogą sugerować sielską tematykę, to w gruncie rzeczy jest poważną powieścią filozoficzną, zawierającą różne wnioski wyciągnięte z obserwacji otaczającego świata, natury i przede wszystkim ludzi.

Książka nie jest oparta na faktach z programu. W książce autor przedstawił fikcyjną historię, alternatywną do rzeczywistej. Inne są zasady eksperymentu naukowego, który jest opisany w książce, to samo tyczy się scenerii i bohaterów. Program stanowił jedynie inspirację do powstania zawartej w powieści historii.

Dwanaścioro śmiałków bierze udział w ekstremalnym dla większości współczesnych ludzi eksperymencie. Przez 46 dni mają zamieszkać na łonie natury w gospodarstwie pozbawionym elektryczności i dostępu do technologii cyfrowej. Do dyspozycji mają jedynie jedzenie wypracowane na ekofarmie, a żeby je zdobyć, muszą wykazać się pomysłowością i sprytem, co dla człowieka wychowanego w dobie łatwego dostępu do zasobów stanowi nie lada wyzwanie. Izolacja, głód, brutalne prawa natury sprawiają, że ludzie ściągają maski i pokazują swoje prawdziwe oblicze.

W książce mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową, sytuacje i zdarzenia obserwujemy z perspektywy jednego z uczestników, autorskiego alter ego. W opowieści wchodzi on w rolę komentatora filozofa, który w trakcie pobytu na ekofarmie obserwuje, opisuje różne postawy i posiada refleksje na temat ludzkich zachowań i mechanizmów rządzących światem. Każdy rozdział zostaje otwarty cytatem z różnych tekstów kultury, pasującym do poruszanego w nim tematu.

Czytelnik staje się świadkiem wielu konfliktów spowodowanych różnicami poglądów i postrzegania zasad moralności. Zawiązują się sojusze, uczestnicy strategicznie podchodzą do podejmowania decyzji i głosowania na osoby, które mają wypaść z eksperymentu. Łączy ich ciężka fizyczna praca, bo jedynie wspólnymi siłami mogą wykonać postawione przez organizatorów zadania. Książka zawiera w sobie portrety osób z różnych środowisk, co było bardzo ciekawym elementem, sama książka też skłania do refleksji i pochylenia się nad różnymi tematami. Można oczywiście przeczytać tę książkę na raz, bo sama jej forma jest krótka i napisana prostym językiem. Osobiście polecam ją czytać po trochu, tak, aby móc chwilę pokontemplować to, co zostało poruszone w konkretnym rozdziale. Bardzo lubię refleksyjną literaturę, dlatego „Farmazony” Piotra Żabickiego lądują w moim rankingu na wysokiej pozycji. Serdecznie polecam.