Samotny we dwoje recenzja

"Samotny we dwoje" to książka, która premierę będzie miała 1 lipca tego roku, czyli za nieco ponad tydzień, ale ja otrzymałam ją z klubu recenzenta portalu nakanapie.pl i dzięki temu miałam przyjemność (a może nie?) przeczytania jej jeszcze sporo przed tym jak ukaże się w księgarniach i podzielenia się wrażeniami :)

W środku znajdziecie, jak sam opis z tyłu okładki podpowiada portret mężczyzny i to nie byle jakiego, bowiem... wrażliwego. Nie ma już takich? A może się gdzieś skrywają? Pamiętajcie, że na okładce jest informacja o tym, że to powieść 18+. Dlaczego? Już mówię. W środku znajdziecie dwie osoby, mężczyznę obrzydliwie bogatego, ale również po przejściach, który szuka na portalu erotycznym chyba sam nie do końca wie czego. Drugą osobą jest kobieta, która szuka z kolei w tym samym portalu mężczyzny, który by... no krótko mówiąc, który byłby jej sponsorem. Tak to widzę. Ale to nie jest tego typu książka! Ta dwójka gdy się spotka, a pochodzą z różnych środowisk, dzieli ich dość spora różnica wieku, po prostu starają się zbudować coś na kształt związku. Pragną być ze sobą szczerzy, rozmawiają ze sobą o wszystkim i o niczym. Ona go wspiera w życiowych decyzjach, on ją namawia, żeby poszła na studia i w tym wszystkim znajdują pewnego rodzaju zrozumienie i budują związek. Podróżują, a to magiczne 18+ to dlatego, że znajdziecie w książce także sporo seksu, ale od razu powiem, że to nie jest jakiś srogi erotyk co to, co pięć stron są sceny łóżkowe! Na spokojnie, to ma być nieco innego rodzaju powieść. Czy ten związek zatem ma prawo przetrwać?

Powiem szczerze, że to taka opowieść, która ma pokazać, że w prawdziwym, codziennym życiu nie każdy jest szczęśliwy, mimo że może się taki wydawać, i nie każdy mężczyzna, który będąc żonatym nagle znajduje sobie młodszą o połowę lub więcej kobietę musi przechodzić kryzys wieku średniego. Myślę, że autor całkiem słusznie wydał tę powieść pod pseudonimem, bo temat jest nieco drażliwy. Dla jednych to nie będzie ani nic dziwnego, ani nic niedopuszczalnego, a dla drugiego taki związek i też bardzo emocjonalna relacja będzie niedopuszczalna. Może właśnie to jest przykład tego, że ludzie nie są tolerancyjni?

Mimo wszystko myślę, że tyle uczucia, ile zostało włożone w tę książkę, tyle każdy czytelnik odbierze na swój sposób. Czy to będzie się wzruszać, uroni łzę, czy będzie się śmiać w głos lub wręcz szydzić bohaterami, to wyciągnie z tego pewną lekcję. Między wierszami autor ukrył bardzo ważne przesłanie, bo to jak traktujemy drugą osobę bez względu na jej wiek, przekonania, orientację świadczy o nas samych.
Zatem, czytelniku, jak o Tobie będzie świadczyć wyśmiewanie głównego bohatera lub to, czy będziesz mu współczuć tego, że nie jest szczęśliwy w swoim życiu i szuka nie kochanki, nie odskoczni, a zwyczajnie rozmowy, zrozumienia, towarzystwa i wsparcia.