Samobójca recenzja

Uwielbiam takie minimalistyczne okładki i ciemne kolory. Do tego ten tytuł... intuicyjnie czułam, że nie jest przypadkowy, a książka będzie poruszać tematykę samobójstwa. Autorka w zadziwiający sposób połączyła elementy fantastyki, odrobiny magii, pierwszej miłości, traumy, trudach dorastania i zaburzeń psychicznych z tym związanych w jedną, spójną całość.

Flora jest outsiderką. Nauczyła się być "niewidzialną" do tego stopnia, że gdy spóźnia się na zajęcia, nauczyciele w ogóle nie zauważają jej przybycia. Większość czasu spędza siedząc w swojej szafie, tylko w tym ciasnym, ciemnym miejscu potrafi uspokoić swoje emocje. Jej opiekunem jest czarny kot i choć dziewczyna jest przekonana, że sobie go uroiła to czuje się przy nim bezpiecznie i oczekuje jego odwiedzin.

Felis należy do świata Niezmiennych, nie jest zwykłym człowiekiem - jest długowieczny i jego rolą jest opieka nad przydzieloną mu duszą. Nie może ingerować w jej życie, jednak ma dopilnować by do śmierci czuła się dobrze i zapewnić jej komfort psychiczny. Nie spodziewa się, że jego pierwszym zadaniem będzie Samobójca, a losy tych dwojga zostaną połączone.

Wciągnął mnie ten świat stworzony przez Agnieszkę Ziętarską, a nawet gdy fabuła doszła do punktu kulminacyjnego dotyczącego tytułowego "Samobójcy" i emocje zaczynały powoli opadać, mnie zaczęło brakować tych elementów Fantasy, chociaż zazwyczaj trudno mi się wczuć w takie historie. To literatura młodzieżowa, więc kiedy zabrakło tych magicznych wątków, a zaczęło się jako takie zwykłe nastoletnie życie i problemy w stylu "co włożyć na bal?" to troszkę zaczęłam się nudzić, bo jestem na to już za stara. Jednak gdy powrócił wątek Niezmiennych, znów nie mogłam się oderwać od książki. Czytało mi się ją całkiem szybko i przyjemnie, pomijając tylko ten moment, o którym przed chwilą wspominałam. Spodobał mi się styl autorki, sam pomysł że nad każdą duszą czuwa ktoś w rodzaju Anioła Stróża oraz sama prostota języka, który pozwala odpocząć głowie po ciężkim dniu. Jeśli chodzi o zakończenie to cieszę, że na półce czeka na mnie druga część, bo inaczej bym się zdenerwowała...