Lampka recenzja

Ona.

Kilkunastoletnia dziewczynka. Córka latarnika. Ma na imię Emilka, choć wszyscy wołają na nią Lampka. Może dlatego, że co dzień pokonuje strome schody latarni, aby zapalić jej światło. Ono musi się palić. Jednak pewnego dnia tak się nie dzieje. Tego dnia Lampka nie ma zapałek. Zapomniała kupić. To źle. Bardzo źle, bo nadciąga sztorm. Tej nocy na skale rozbija się statek. To wydarzenie wszystko zmienia.

On.

Kilkunastoletni chłopiec. Zamknięty w wieży, pewnego Czarnego Domu, jak jakiś królewicz. Choć korony nie nosi, to kto wie czy królewiczem nie jest. Ma na imię Edward, jednak dla niektórych będzie Rybę. Na czoło opadają mu zielone kosmyki. Ma ząbki ostre jak żyletki. Całe dnie spędza pod łóżkiem, czytając wszystkie książki świata. Może czegoś się boi? Chodzą słuchy, że w tym domu mieszka potwór!

Tych dwoje, choć dzieli praktycznie wszystko, łączy jakby niewidzialna nić. Można by rzec, że są sobie pisani, choć na początku wydaje się, że na siebie skazani. Potrzebują siebie nawzajem. Tylko wspólnie działając mogą odmienić swój los.

Po katastrofie Lampka trafia na służbę do Czarnego Domu, aby odpracować swój uczynek. To ponury, zaniedbany i świecący pustkami dom. Oprócz chłopca w wieży i służby nie ma tu nikogo. Lampka jest potrzebna temu miejscu. Wnosi do jego wnętrza światło. Rozświetla mrok. Oswaja nieznane. Powoduje, że małomówny Nick zaczyna lubić towarzystwo, a wiecznie zła gosposia Marta ponownie uśmiechać. Nic jednak nie przychodzi tu łatwo. Mrok nie lubi światła i tak łatwo nie odpuści.

Czytając tą powieść odnajdziesz odniesienia do klasyków literatury dziecięcej. Trudna i skomplikowana relacja między Lampką i Edwardem przypomina tą miedzy Mary i Colinem z Tajemniczego ogrodu. Poznamy też historię dziewczyny, która z miłości zapragnęła opuścić morskie tonie i żyć z ukochanym na lądzie. Od niej zaczęła się cała ta historia...

Trudno uwierzyć, że ta książka to debiut. Jest zachwycająca. Choć nie jest to lektura łatwa i przyjemna, wiele w niej smutku, tęsknoty, rozgoryczenia, żalu, to gdy docierasz do ostatniej strony, nie możesz pogodzić się z tym, że to już koniec. Magiczna. Baśniowa. Niby o tu i teraz, a jednak tak mocno osadzona w tym co wydaje się niemożliwe.

Wybierzcie się z Lampką w tą czytelniczą przygodę, bo naprawdę warto!