Dziadek recenzja

Powieść ta to świetna polska powieść sensacyjna, która najpierw jest opowieścią o małej ojczyźnie - Gdańsku, potem jest opowieścią dickensowską, a potem przeradza się w starą dobrą sensację, aby skończyć jako powieść gangsterska. Autor ma dar pisania ciekawie i bez nudy. Urozmaica język porównaniami powiedzonkami, które tak często kiedyś ubarwiały wypowiedzi i opowieści. Niczego nie ma tu za dużo ani za mało, ani erotyki, ani dziwnych zbiegów okoliczności. Jest to świetne czytadło na długie zimowe wieczory. Jest obszerna. Akcja obejmuje kilkadziesiąt lat, ale wszystko wynika logicznie jedno z drugiego i jest świetnie napisane.
Najbardziej mi się podobała opowieść o Danzig, Gdańsku z czasów II wojny światowej. Mamy tu zwykłą rodzinę ze zwykłymi dylematami i prawdziwe realia tamtych czasów. Mnie akurat klimaty historyczne kręcą bardziej niż historie o chorych dziewczynkach, co samo w sobie jest świetnym spoiwem fabuły, ale rozwleczone zbytnie byłoby dla mnie nieciekawe. Na szczęście autor miał biegłość w pisaniu i zacząwszy od wątku Emilki potem zgrabnie przeszedł w czasy wojny, potem idąc, gdzie go wyobraźnia poniesie, ażeby na końcu wrócić do meritum, czyli do Emilki.
Książka jest czytadłem, dlatego daję jej punktów tyle, ile daję ciekawym czytadłom, ale chcę zaznaczyć, że naprawdę wciąga i jest ciekawa.
Jedyne moje zastrzeżenie jest skierowane do wydawnictwa, które zaklasyfikowało ją do obyczajówek. Dla mnie osobiście to odstraszacz w księgarni niż zachęta, taka etykietka, ale widocznie takich jak ja jest mniej niż więcej.
W każdym razie autorowi gorąco kibicuję, żeby zastąpił pana Remigiusza Mroza, bo czytałam powieść niczym książkę Harlana Cobena i Cliva Cusslera. Chciałabym móc poczytać więcej o szpiegowskich przygodach Jana Skórzewskiego, który radzi sobie z każdym zamkiem, a pracuje dla najlepszych wywiadów. Pomysł był świetny i daje nadzieję na następne tomy, na co skrycie liczę.
Polecam powieść gorąco i serdecznie.
Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.