Recenzja książki Ostatnie życie

Tym razem chciałam się z Wami podzielić recenzją książki „Ostatnie życie” Petera Mohlin’a oraz Petera Nyström’a. Jak widzę skandynawskiego autora i to jeszcze książkę pochodzącą od Wydawnictwa Czarna Owca to biorę ją w ciemno! Mało kiedy się na nich zawodzę.

Książka opowiada historię szwedzko-amerykańskiego agenta FBI, który zostaje włączony do programu ochrony świadków i ma zeznawać przeciwko kartelowi narkotykowemu. Trafia do małego szwedzkiego miasteczka, gdzie 10 lat wcześniej zaginęła dziewczyna, a sprawa ta do dziś nie została rozwiązana. Adderley wpada w wir pracy nad sprawą wraz z z grupą do spraw nierozwiązanych. Czy uda im się odkryć co stało się z Emelie? Czy wcześniej agenta dopadnie kartel, który wyznaczył za jego głowę nagrodę?

Wow, wow, wow! To jest naprawdę świetna książka! Fabuła jest bardzo ciekawa, a opowiedziana historia nietuzinkowa. Klimat jaki zafundowali nam autorzy jest nieprzewidywalny i emocjonujący. Szwedzkie kryminały cieszą się swoim specyficznym stylem i osobiście go uwielbiam. Historia została opowiedziana z perspektywy dwóch osób - samego agenta FBI oraz ojca zaginionej Emelie. Dzięki temu nie tylko lepiej poznajemy bohaterów, ale także ich uczucia. Bardzo dobrze zostały tutaj przedstawione emocje rodziców zaginionej dziewczyny, której ciało nigdy nie zostało odnalezione, a oni na swój sposób przechodzą przez żałobę. Sami bohaterowie także zostali dobrze wykreowani. Momentami można ulec wrażaniu, że akcja delikatnie zwalnia. Jednak dzieje się tak tylko po to, aby znów ruszyć „z kopyta”.

Jedynie mogę się doczepić do sposobu w jaki agent został objęty programem ochrony świadków. W sumie po kilku dniach całe miasteczko wiedziało kim jest mężczyzna, więc trudno żeby wielki kartel narkotykowy nie trafił na jego ślad. Było to dla mnie dość niewiarygodnie. Jednak całość oceniam jak najbardziej na plus.

Książkę czyta się bardzo szybko, a jej fabuła naprawdę wciąga. Dzięki temu przez liczbę ponad 500 stron przebrnęłam w jeden wolny dzień i nie żałuję tego czasu. Nie mogę się doczekać kolejnej książki tego duetu.

P.S. Doszły mnie słychy, że pomysł na tę książkę powstał, gdy autorzy mieli po 10 lat, a teraz postanowili go zrealizować. Jeżeli jest to prawda to ogromne gratulacje i cieszę się, że autorom udało zrealizować się plany z dzieciństwa.