Testament Eleonory recenzja

Debiuty pisarskie szczególnie na polskim rynku wydawniczym zazwyczaj są odbierane z pewnym dystansem. Czytając staram się obiektywnie ocenić całość, by móc sobie pozwolić na powolne wyrabianie zdania na temat autora. Jak było w przypadku ‘Testamentu Eleonory’ Artura Daniela Grabowskiego?

Przede wszystkim zacznę od tego, że ‘Testament Eleonory’ kwalifikuje się do kryminałów, czyli gatunku, który posiada naprawdę ogrom autorów wiodących prym na listach bestsellerów na świecie oraz może poszczycić się wieloma polskimi autorami, będący tak samo rewelacyjni jak Ci z zagranicy. Jak przy nich wypada Artur Grabowski? Jego twórczość jest specyficzna. Lekka proza, pozwalająca na szybkie czytanie, a to wiąże się z tym, że raczej zagadek, łamigłówek z bestialską zbrodnią w tle nie spotkamy. Mamy do czynienia z pozycją, którą mogliby przeczytać Ci czytelnicy, którzy trzymają się z daleka od brutalnych zbrodni, zabójstw i wiecznego strachu. Historia zawiera elementy historyczne, wątek miłosny oraz tajemnice przeszłości.

Plusem pozycji jest fakt, iż z głównymi bohaterami poruszamy się po niemieckim Frankfurcie nad Menem. Dzięki temu, możemy bliżej poznać topografię miasta i miejsca, będące charakterystyczne dla tej aglomeracji. Wspomnę, że wątek miłosny całkiem pozytywnie rozświetla powieść, ale też momentami przypominał motyw wyjęty z całkiem innego gatunku literatury. Jak dla mnie można byłoby troszeczkę więcej uwagi poświęcić głównym bohaterom, ich sylwetkom oraz typowym dla kryminałów opisem mordercy i jego portretu psychologicznego

Z debiutami bywa różnie. Czasami powieść staje się bestsellerem, czasami autor traci w oczach czytelników. Jeżeli chodzi o Artura Daniela Grabowskiego daję mu szansę i przeczytam kolejną jego powieść, by móc dostrzec zaistniałe zmiany w jego stylu oraz fabule utworu. Na dzień dzisiejszy chwalę autora za chęci do tworzenia i zazdroszczę mu, że wydał swoją pierwszą książkę.