Mumia recenzja

Kolejna książka Tess Gerritsen, która mnie pochłonęła prawie na całe południe. Już wcześniej czytałam powieści tej pisarki, ale jest to moja pierwsza z cyklu "Rizzoli & Isles" i nie mogę przeboleć, że tak długo przechodziłam obojętnie wobec tej świetnej pisarki.

Patolog policji Maura Isles zostaje zaproszona do obserwacji przy badaniu mumii, którą nabyła Crispsin Musem. Podczas wcześniej wymienionego badania okaże się, że kości są znacznie młodsze niż sądzono. Egiptolog Josephine Pulcillo jest załamana. Z czasem pojawiają się wskazówki dotyczące jej tajemniczego życia i kolejne nieznane ofiary szaleńca z obszerną wiedzą mumifikacji.
Kim jest szaleniec, który zabija tak bestialsko kobiety? I kim jest tak naprawdę Josephine Pulcillo - piękna uczona, która oczaruje jednego z śledczych?
 
Obawiałam się tej powieści i to bardzo. Lubię jak w lekturze przewija się jakiś ciekawy wątek, ale starożytny Egipt do mnie nie przemawiał. Gdyby nie to, że tą książkę dostałam w prezencie od siostry, to na pewno bym ją głupia ominęła, cieszę się jednak, że tak się nie stało.
 
"Mumia" jest wciągająca, wstrząsająca i niesamowicie buduje napięcie, które trzyma od pierwszej strony do ostatniej. Miałam swojego głównego podejrzanego i w połowie "przejechałam się na swoich domysłach". Cieszę się, że Gerritsen mnie zaskoczyła, zawładnęła moim umysłem na kilka godzin.

Powieść bym wyżej oceniła gdyby nie Pulcillo - cnotliwa lalunia, która tak działała mi na nerwy, że miałam ochotę wyrżnąć ją w łeb. Nienawidzę kiedy kobiety próbują zgrywać bohaterki (zdają sobie sprawę z niebezpieczeństwa i mają to gdzieś) albo kiedy użalają się nad swoim losem, chociaż dokładnie wiedziały w co się pakują (tu mam na myśli patolog). Obydwie siebie warte!