W samo południe recenzja

Nory Roberts nie trzeba jakoś specjalnie reklamować, mało kto z osób czytających nie spotkał się z jej nazwiskiem. Ludzie głównie kojarzą ją ze słodkimi romansami, które aż mdlą, ale czy na pewno? Czy na pewno sięgali po jej książki, by oceniać autorkę i jej twórczość w ten sposób? Być może czytali jakiś romans, który rzeczywiście okazał się mdlący i słodki. Osobiście sięgam dość często po książki Nory Roberts. Lubię jej styl, fantastyczne,pełne problematyki powieści. Podziwiam ją za to, iż przy tylu wydanych już powieściach ma nadal głowę pełną pomysłów, które dalej i systematycznie przelewa na papier. Nie miałam "przyjemności" czytać typowo jej słodkich romansów, jeśli one w ogóle są, trafiam głównie na książki pełne przygód, tajemniczych wydarzeń, niesamowitych historii przepełnionych miłością rodzinną, przyjaźnią i ale nienawiścią czy zdradą... "W samo południe" to najlepsza powieść Nory jaką do tej pory miałam przyjemność przeczytać.
Opowiada ona o bardzo silnej i dzielnej młodej kobiecie "po przejściach", która samotnie wychowuje córkę, pracując jako policyjny negocjator - Phoebe MacNamara. Próbuje stanąć na wysokości zadania, by wychować córeczkę jak najlepiej, pomaga jej w tym mama oraz przyjaciółka domu. Bez ich pomocy, Phoebe nie mogłaby się spełniać w pracy. Ciężką i świetną pracą doczekała się stopnia porucznika, ma doskonałe wyczucie jeśli chodzi o rozmowy negocjacyjne. MacNamara świetnie radzi sobie z córką, podwładnymi, czy osobami, które zagrażają innym, jednak ta silna i zadziwiająca kobieta nie potrafi sobie poradzić z uczuciem, które w pewnym momencie się pojawia...Czy istnieje lęk przed miłością???Czy boimy się kochać???

"W samo południe" to nie tylko fantastyczny romans dwojga ludzi, ale to też walka kobiety z własnym sumieniem i własnymi lękami. To opowieść o inteligentnej, silnej kobiecie, która jest bardzo dobrą negocjatorką, a zarazem cudowną matką i córką, lecz jak każdy z nas ma swoje słabości. Nora Roberts zaskoczyła mnie tą powieścią, poskąpiła miłości, w zamian dając ogromną dawkę sensacji, strachu, obawy czy też niepewności. Miłość była tu tylko niewielką namiastką. Strach, a zarazem niepewność i ciągła akcja trzymająca w napięciu, to to, co tym razem autorka postanowiła dać swym czytelnikom.

Roberts porusza w swoich powieściach bardzo ważne kwestie i teraz nie omieszkała tego zrobić.
Czy problemem dla mężczyzny jest to, że jego bezpośrednim przełożonym jest kobieta wyższa rangą? Czy mężczyźni nie potrafią tego znieść? Autorka dość szczegółowo i bezpośrednio ukazała nam tego typu problem, to jak trudno się im z tym pogodzić, że rządzi i rozkazuje im kobieta! Na dodatek ładna i młoda. Czy potrafią się do tego przyzwyczaić, czy robią wszystko, by zniechęcić i upokorzyć kobietę, posuwając się nawet do gróźb i zastraszeń? Czy Phoebe poradzi sobie z mężczyzną, który ją znieważył i upokorzył? Czy zawieszenie go w prawach policjanta nie pogorszy tylko sytuacji?
"Czasami nie dostajemy tego, na czym nam bardzo zależy, i nie ma znaczenia, czy to jest sprawiedliwe, czy nie. Życie toczy się dalej"

Życie potrafi być okrutne, jak i los, który w ostatniej chwili zmieni nam plany...
Phoebe jako 12 letnia dziewczynka otrzymała ogromny cios. Jej matka, brat i ona przez kilkanaście godzin byli zakładnikami, a to tylko dlatego, że jej rodzicielka wybrała nieodpowiedniego mężczyznę. Mężczyznę, który się znęcał i pastwił, który przyczynił się do tych traumatycznych wydarzeń. Wydarzeń, które miały ogromny wpływ na losy rodziny MacNamara. To właśnie ten fatalny dzień sprawił, że Phoebe została negocjatorką, jak i to, że stała się opanowana, silna i odważna. Jeden, jedyny dzień, małe wydarzenie potrafi sprawić, by nasze życie zmieniło sens, a także "wstawiło" nas na odpowiedni tor, który poprowadzi nas w to lepsze życie...
Również życie Essie zmieniło się radykalnie...
"Poza ścianami domu działy się okropne rzeczy. W każdej minucie każdego dnia na ulicach i chodnikach, w sklepach i pralniach zdarzały się straszne, przerażające rzeczy"

Za co cenię Norę Roberts? Za to, że porusza tematy, które bywają trudne, omijane, czy też lekceważone. Potrafi ukazać problemy zwyczajnych ludzi w sposób gorzki, jednak by nas nie odstraszyć osładza nam go niewielką ilością cukru, a dokładniej małą dawką romansu, miłości, bardzo ważnej w naszym życiu przyjaźni czy też rodziny. W jej książkach nie brakuje sensacji, bólu, ale także wiary i optymizmu na lepsze jutro.
"W samo południe" polecam głównie miłośnikom akcji czy też sensacji, ale również tym, którzy cenią sobie życie rodzinne, przyjaźń czy równie ważną w życiu miłość. Książka z pewnością nie rozczaruje tych, którzy na swojej drodze mieli tylko do czynienia ze "słodkimi" romansami, może warto autorce dać jeszcze jedną szansę? "W samo południe" to idealna powieść drugiej szansy!