Recenzja książki We wspolnym rytmie

Dobry jeździec wie, że ma tylko jedną szansę, by zaskarbić szacunek konia. Wie też, że przez jeden wybuch gniewu może na zawsze stracić jego zaufanie. Konia można skrzywdzić tylko raz. Potem latami odbudowuje się zerwaną relację. Z ludźmi bywa podobnie...

Świat Natashy rozsypał się wraz z odejściem męża. Gniew i zraniona duma popchnęły ją do zrobienia rzeczy, których potem żałowała. Gdy człowiek traci kogoś bliskiego, nie zawsze zachowuje się rozsądnie. Kiedy Natasha decyduje się pomóc spotkanej w podejrzanych okolicznościach Sarze, nie przypuszcza, że ta " dziewczyna znikąd" odkryje przed nią życie na nowo.
Co się stanie, gdy Natasha zaryzykuje wszystko dla dziewczynki, której nawet nie zna i nie rozumie? Czego można się nauczyć od osoby, która kocha bardziej konie niż ludzi?

Książka na samym początku nie zapowiadała się ciekawie, ale z czasem nabrała tępa. Pewnie każdy zada sobie pytanie "Jak można bardziej kochać konie niż ludzi", ale Sara właśnie taka była i nawet ją rozumiem. Jeśli kochasz coś ponad wszystko, zrobisz wszystko żeby mieć to zawsze przy sobie. Natasha i Sara pochodziły z dwóch różnych światów, ale są do siebie bardziej podobne niż każdy może sobie wyobrazić. Obie w głębi serca są rozdarte i pokrzywdzone przez los, jednak z czasem znajdują wspólny język. Najważniejszą rzeczą nie jest bycie najlepszym, ale cieszenie się swoją pasją, bez względu na to, co mówią inni. Sara robiła to, czym się pasjonowała i dla niej wszystko było możliwe. Pasja nie zna granic, jest jak niewidzialna nić, która prowadzi cię w kierunku marzeń. Można się zgubić w labiryncie, pomylić lub wybrać złą drogę. Ale ta niewidzialna nić zawsze poprowadzi cię do celu. Odważni nie żyją wiecznie, ale tchórze nie żyją wcale. Sara miała taką odwagę, żeby spełnić swoje i dziadka marzenia. Żeby być szczęśliwym, nie trzeba osiągnąć doskonałości, trzeba zaakceptować własną niedoskonałość.

Mam nadzieję, że choć trochę zrozumiecie sens tej książki tak samo jak ja. Podobno nie ocenia się książki po okładce i tak samo jest z ludźmi.