Winna recenzja

 Po przeczytaniu cyklu ,, Oczy Wilka’’ byłam tak zauroczona pisarstwem Pani Alicji Sinickiej, że sięgałem po następną książkę tej autorki ,, Winna’’.
 
 Dwudziesto pięcio letnia Wendy doktorantka psychologii, zagubiona, zakompleksiona, z zerowym poczuciem własnej wartości, z dużą potrzebą akceptacji. Tragedia z przed dziesięciu laty, jaką przeżyła rodzina Palmer, kładzie się cieniem na ich dalszym życiu. Córka odtrącona przez ojca szuka mężczyzny któremu może zaufać bezgranicznie, który ją zrozumie i zaakceptuje taką jaka jest. Po rozstaniu ze swoim chłopakiem Warrenem, przypadkowo trafia do kawiarni i tam poznaje przystojnego, pewnego siebie wojskowego Jima. Nowo poznany chłopak wydaje się być osobą poukładaną, zdyscyplinowaną, niosącą poczucie bezpieczeństwa i zrozumienie, samiec Alfa. Ale Jim ma swoje tajemnice, o których nie bardzo chce rozmawiać. A Warreen pomimo, że to z jego winy nastąpiło rozstanie to nie odpuszcza stara się zawalczyć o ukochaną. Sama Wendy nie jest pewna swoich uczuć, jest zagubiona w głowie ma totalny chaos.
 
 Cała opowieść napisana jest w sposób nietypowy opisowy, z bardzo małą ilością dialogów, prosty i łatwo zrozumiały, przemawiający do umysłu i serca. Pierwszoosobowa narracja pozwala nam na dogłębniejsze poznanie natury ludzkiej, poznanie głównej bohaterki. Poznanie jej odczuć, jej myśli, jej strach jest naszym strachem, jej bezsenność staje się naszą bezsennością. Przez to Wendy jest nam bliższa, czujemy się bardziej z nią związani. 
 
 Doskonały warsztat pisarski, manipulacja czytelnikiem. Specyficzny styl pisania nadaje głębi, wprowadzając nutkę tajemniczości i niepewności, przede wszystkim intryguje. 
 
 Pełna życia opowieść o miłości, stracie i walce o przetrwanie, niespełnione nadzieje, dominacja, manipulacja drugą osobą. 
 
 Zakończenie totalne zaskoczenie, mistrzostwo pomysłowości. Polecam.