Zabójcze piękno recenzja

Ja, Ona i On
oraz chowana latami uraza, pielęgnowana niczym najpiękniejszy kwiat.
Zabójczy kwiat.
Jak daleko sięgają jego pędy?
Czy uda się powiedzieć stop, gdy sytuacja okaże się inna niż początkowo zakładano?
A może zemsta ponad wszystko?

Zabójcze piękno to debiutancka powieść Magdaleny Jarząbek. Lektura, której ostateczny kształt zaskakuje do tego stopnia, że czytelnik przeciera ze zdumienia oczy i zastanawia się czy to jest rzeczywiście koniec? Zaskakujący, wręcz zdumiewający, ale jak się okazuje po głębszym namyśle, wcale nie oderwany od rzeczywistości. Nagle wszystko wskakuje na swoje miejsce i zauważamy, że przecież były przesłanki ku takiemu rozwiązaniu, tylko jakby nie docierały one w pełni do naszej świadomości.
Dlaczego?

Dlatego, że na pierwszy plan wysuwa się relacja damsko-męska, biurowy romans głównej bohaterki z szefem. Oczywiście, w żadnym stopniu nie jest to mankament. To świetnie skrojony flirt, który porywa w objęcia dobrze wyważonej namiętności. Absorbuje nas do tego stopnia, że tracimy czujność i choć jesteśmy świadomi, że gdzieś tam jest drugie dno to z łatwością zgadzamy się na najprostsze wyjście z sytuacji, które nam proponuje autorka.
Przynajmniej ja się zgodziłam.

Dałam się wodzić za nos, niczym pensjonariuszka. Zauroczona piórem autorki nie spodziewałam się wielkiego wow na końcu powieści. Szczerze, stawiałam na szybkie rozwiązanie kryminalnego wątku, raczej mało spektakularne.
A tu taka niespodzianka!

Zakończenie przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Patrząc teraz na Zabójcze piękno z perspektywy tego, co przeczytałam, jestem pod ogromnym wrażeniem kunsztu pisarskiego autorki. Wszystko zostało skrupulatnie przemyślane i przedstawione w taki sposób, by wywieźć czytelnika w pole.

To świetny debiut, który z przyjemnością polecam miłośnikom romansów biurowych połączonych z niekonwencjonalnym kryminałem. To powieść, w której zakończenie burzy nasze dotychczasowe ustalenia i zmusza do ponownego przeanalizowania treści.
Szczerze polecam!

Moja ocena to 8/10.