Recenzja książki W ruinach róż

Spodziewałam się jednej, wielkiej tragedii po tej książce. Opinie nie są dość przychylne, a ludzie określali ją jako obrzydliwie zboczoną. Naprawdę - nie czytaliście Anne Rice?

Klasyczny motyw Pięknej i Bestii, którą kocham i uwielbiam całym sercem. Dodatkowo z fantastycznymi akcentami. Na początku wydawało mi się, że będzie to spokojna, łagodna historyjka wzorowana na tej baśni jakże się pomyliłam.

Klątwa rzucona na świat, Zakazany Las, bestia oraz inne demony czające się po zmroku. Cudowna roślina, która ma niezwykłe właściwości jednak jest ciężko dostępna i dziewczyna: jedyna w swoim rodzaju, dbająca bardziej o innych niż o siebie. Moce, które zniknęły, a za którymi tak wielu tęskni. Dasz radę przetrwać w tych czasach?

Zacznijmy od świata. Wszelkie stworzenia fantastyczne zostały w tej historii ujęte: nie zabrakło Króla Demonów, smoków, sukubów, a nawet wróżek. Nie ze wszystkimi mamy styczność jednak o każdej jest wzmianka. Świat skonstruowany na wzór odosobnienia, tajemnicy i próby wydostania się z pułapki trzymającej wszystkich na miejscu. Wątki erotyczne, zbereźne - zwał jak zwał. Po pierwszych stronach nie spodziewałam się aż takiego obrotu spraw. Niesmaczne? Może troszkę. Czy był ich przesyt? Jak najbardziej nie u Maas jest ich zdecydowanie więcej i są wręcz bardziej “niesmaczne”. Pasowało to tutaj, miejscami było śmiesznie w szczególności przy wymianie zdań pomiędzy bohaterami. O to chodziło: ludzie (w tym wypadku nie tylko) zamknięci w czterech ścianach szukają rozrywki i próbują nie popaść w obłęd. Plus alkohol i inne używki coś co było zakazane nagle jest dostępne i autorka idealnie to tutaj wyraziła.

Bohaterowie bardzo dobrze dobrani. Najbardziej przypadł mi do gustu Hadriel – skojarzył mi się z Szalonym Kapelusznikiem. W jego przypadku szaleństwo osiągnęło inny wymiar. Reszta? Tutejsza Bella jest ambitną, inteligentną kobietą, która pomaga wszystkim dodatkowo ma rękę do roślin. Taki szaman tamtejszej wioski. Role odwrócone jest bardziej męska niż niejeden samiec. Nie czarujmy się Bestia jest typowym alfa. Mroczny, niebezpieczny, a jednak miękki. Nie zrozumiały, to dość inteligentny gość. Czasami myśli za bardzo kutasem wpisane to w naturę męską.

Klasyczny, mroczny przykład Pięknej i Bestii. Nie zabrakło akcji, pikantniejszych akcji, wątku romantycznego (o dziwo nie jest słodki), a przy okazji nieodkrytych tajemnic, mocy i wiele innych cudownie splecionych ze sobą wątków. Tak biblioteka też musi być. Pokazuje nam jak bardzo powinniśmy być sobą i jeżeli mamy osoby, które nam na to pozwalają znamy swoją wartość i choćby nie wiadomo co nigdy, przenigdy się nie zmienimy i nie dostosujemy do panujących standardów.