Bańka mydlana recenzja

Każdy kiedyś miał możliwość zrobienia mydlanych baniek i obserwować ich delikatność i kruchość, ale też wielobarwność. Podobnie jest w życiu, które także potrafi dostarczyć nam wielu swoich odcieni, tak jak bohaterom książki „Bańka mydlana". Jej fabuła toczy się w Lublinie i wiąże się z czterema głównymi postaciami:

Monika Bliska to pisarka, która rok temu podjęła ze swoim mężem, Darkiem decyzję o separacji, gdyż już od jakiegoś czasu nie układało się między nimi zbyt dobrze. Ma za to doskonały kontakt z dorastającym synem Jaśkiem, który właśnie czeka na wyniki egzaminu wstępnego na studia. Niedawno przeprowadziła się do mieszkania, które odziedziczyła po swoim dziadku i teraz planuje odnowienie swojego nowego lokum. Jej powierniczką jest niewidoma przyjaciółka Teresa, której Monika nie zwierza się ze swojej sytuacji małżeńskiej.

Monika Pliska jest młodą dziewczyną, świeżo upieczoną panią magister ekonomii. Nie ma z kim świętować odbioru dyplomu, gdyż jej mama jest kobietą schorowaną, natomiast ojciec już dawno od nich odszedł i nikt nie wie, co się z nim dzieje. Obie prowadzą skromne życie, więc Monika stara się pomóc finansowo jak potrafi, dlatego w oczekiwaniu na odpowiedź na swoje liczne CV, zaczęła pracę w restauracji. Pewnego dnia jej uwagę zwrócił pewien elegancki, przystojny chłopak, którego spotkała w autobusie, gdy jechała na uczelnię. Jednak on wydaje się nie być nią zainteresowany. Za każdym razem, gdy się spotykają w komunikacji miejskiej, on skupiony jest na ekranie smartfona.

Jurek Stadnicki został wychowany przez surowego ojca, który był zawodowym wojskowym i troskliwą matkę martwiącą się o syna, gdyż jak dotąd nie ma on dziewczyny. Niestety nie wie, że Jurek jest w pewnym związku, który skrzętnie ukrywa przed światem i rodziną. Pracuje w banku na kierowniczym stanowisku, do którego aplikację złożyła Monika Pliska.

Władysława Kubacka, samotna starsza pani, emerytowana nauczycielka języka polskiego, która ma za sobą smutą i dramatyczną przeszłość. Kiedyś prowadziło aktywne życie, udzielała korepetycji, prowadziła kółko teatralne, pracowała w fundacji jako wolontariuszka prowadząc zajęcia dla osób z niepełnosprawnością.
Wokół tych czterech osób toczy się fabuła powieści, którą autorka złożyła z kilku historii. Wraz z nimi poruszyła wiele zagadnień społecznych i osobistych, pokazując przekrój różnych zachowań i osobowości, które możemy spotkać obok siebie. Fabuła zbudowana została z kilku głównych wątków, które stanowią osobne losy kilku postaci, które stopniowo się ze sobą łączą. Dla mnie była ona zbyt złożona, często musiałam wrócić do wcześniejszego motywu danej postaci, by przypomnieć sobie, na czym skończył się dany epizod. Ich historie są dozowane w odcinkach, wzajemnie się przeplatają, urywają w kluczowym momencie, a przy kilku wątkach można się stracić ciągłość śledzenia danej opowieści. Sprawiało to wrażenie, jakby w jednej powieści autorka chciała umieścić kilka historii, dlatego czasami zabrakło mi bliższego przyjrzenia się niektórym sprawom, a przy tym lepiej oddanych emocji, których ja nie poczułam. Czytałam poszczególne epizody z lekkim zainteresowaniem, bez ekscytacji i napięcia, mimo dzieje się w niej bardzo dużo.

Po raz pierwszy spotkałam się z tym, że dwie postacie w jednej powieści mają te samo imiona, a do tego ich nazwiska brzmią bardzo podobnie. Chodzi o Monikę Bliską i Monikę Pliską, co wprowadzało z początku u mnie niewielki chaos zanim przyzwyczaiłam się do tego zabiegu i poznałam lepiej obie kobiety. Nie znalazłam powodu, dla którego autorka mogła zastosować tego rodzaju pomysł. Z czasem każda z postaci nabiera coraz barwniejszego otoczenia. Poznajemy ich coraz lepiej, z każdym kolejnym akapitem dokładane są kolejne fakty, zdarzenia w życiu poszczególnych osób a sytuacja staje się pełniejsza. Niektóre motywy zazębiają się stopniowo, jakby przypadkiem.

Bardzo byłam zaintrygowana wątkiem związanym z czytaniem w myślach, jednak nie jest on tak bardzo wyeksponowanym, jak tego się spodziewałam. To raczej przebłyski jasnowidzenia i odczuć tego, co może się wydarzyć. Jednocześnie autorka pokazuje podejście społeczeństwa do tego rodzaju zdolności ale też osoby, która odkrywa je w sobie. Brakuje bowiem wśród ludzi zrozumienia, że poza naszą realną rzeczywistością istnieją także zjawiska, które trudno jest wytłumaczyć i często osoby z ponadprzeciętnymi zdolnościami są traktowani ironicznie i z sarkazmem.
Bardzo byłam zaintrygowana wątkiem związanym z czytaniem w myślach, jednak nie jest on tak bardzo wyeksponowanym, jak tego się spodziewałam. To raczej przebłyski jasnowidzenia i odczuć tego, co może się wydarzyć. Jednocześnie autorka pokazuje podejście społeczeństwa do tego rodzaju zdolności ale też osoby, która odkrywa je w sobie. Brakuje bowiem wśród ludzi zrozumienia, że poza naszą realną rzeczywistością istnieją także zjawiska, które trudno jest wytłumaczyć i często osoby z ponadprzeciętnymi zdolnościami są traktowani ironicznie i z sarkazmem.

Autorce udało się pokazać różne odcienie życia, jego kruchości, zawiłości, w którym są smutki i radości, miłość, złość, przyjaźń, różne relacje międzyludzkie i złożoność ludzkich losów, o których często decyduję przypadek, przeznaczenie czy też niesamowite zbiegi okoliczności. W jednej chwili jesteśmy zachwyceni tym, czego doświadczamy, ale też w najmniej spodziewanej chwili wszystko może prysnąć, jak mydlana bańka.

Książkę przeczytałam, dzięki serwisowi Czytajmy Polskich Autorów oraz Wydawnictwu Novae Res