Recenzja książki Głos

Głos. Seria Efemera. Anne Bishop.

Jaki pisze Anne Bishop, że „niektóre historie prześladują pisarza, póki się ich nie przeleje na papier”, jest tu słuszne, ponieważ powstało mocne przesłanie dla czytelnika tego „pięknego” i zarazem smutnego opowiadania. Przesłanie o przyjaźni i poświęceniu.

W małej wiosce opodal miasta Wizje, ludzie nie znają smutku. Ci ludzie od najmłodszych lat uczeni są piec ciastka smutku na „smutkowe dni”, czyli takie, w których jesteśmy smutni lub gdy zdarzyło się nam coś nieprzyjemnego i zasmucona osoba zanosiła je sierocie, niemowie zwanej Głosem do skonsumowania, wtedy wszystkie smutki znikały jak za pomocą czarodziejskiej różdżki. Społeczność umieściła ją w jednym z domów, gdzie miała swój pokój i opiekunów, była na ich wyłączność. Nie miała przyjaciół, nie bawiła się jak inne dzieci, nie miała rodziców, którzy by ja kochali i uchronili od tego, co ją spotkało. Jej jedynym zadaniem było jedzenie ciasteczek, które przynosiła jej każdego dnia cała społeczność wioski.

Główną rolę odgrywa tu Nolah dziewczyna wychowująca się w tym środowisku. Gdy dorasta zaczyna rozumieć, że jest w sekcie, gdzie czuje się więźniem, a ludzka krzywda nie zna granic. Zdaje sobie sprawę, że to, co chce uczynić jest bardzo ryzykowne, ale chce jak najszybciej uciec z tego przeklętego miejsca i uratować parę istnień, zacząć normalne życie.

Krótkie opowiadanie, które porusza trudne tematy. Czy można poświęcić jedną osobę dla dobra całej społeczności? Czy szczęśliwe życie społeczności może być odkupione cierpieniem jednej bezbronnej osoby? I dlaczego akurat sieroty? Bo nie ma nikogo, kto stanąłby po jej stronie? Bo nie ma nikogo więcej na tym świecie, komu było by jej żal? Czym zawiodła, że musi przechodzić takie katusze, aby innym żyło się lepiej? Czy jest to sprawiedliwe? Nie! Bezduszne i egoistyczne postępowanie ludzi może doprowadzić do wielkiej tragedii. Tak też mogłoby być w przypadku Nolah i Głosu…
Na szczęście jeszcze na tym świecie są dobrzy ludzie, którzy potrafią myśleć logicznie i nie stoją obojętnie wobec krzywd ludzkich. Potrafią stanąć i sprostać zadaniu, aby spróbować uratować nie tylko siebie, ale i innych nawet za cenę własnego życia.