Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "patrick to nie", znaleziono 119

W powietrzu unosi się coś efemerycznego (...).
[ona] Kocha jego rysy. (...) Jest ciekawa kształtu jego warg. Zastanawia się, czy to mógłby być ten jedyny, przed którym mogłaby otworzyć tajemne zakątki swego serca. (...)
[on] Patrzy na nią i po raz pierwszy zdaje się pojmować impuls, który każe mężczyznom malować. Rzeźbić. Śpiewać. (...)
Istnieje między nimi coś subtelnego i delikatnego. Oboje to czują. Jak napięcie atmosferyczne. Coś nieśmiałego jak szron.
A więc zgoda. Miała swoje wady, ale jakie to ma znaczenie, gdy przychodzi do spraw serca? Kochamy to, co kochamy. Rozum nie ma tu nic do gadania. Pod wieloma względami bezrozumna miłość jest najprawdziwsza. Każdy może coś kochać ponieważ. To tak łatwe, jak wsunąć grosz do kieszeni. Ale miłować coś pomimo? Znać wady i też je kochać? To jest rzadkie, czyste i doskonałe.
- Czy jest aż tak źle, jak na to wygląda? Czy też zestarzałem się po prostu jak mój ojciec i wszystko smakuje teraz bardziej cierpko niż w czasach mojego chłopięctwa?
(...)
- Sądzę, że sprawy zwykle stoją źle, tak czy inaczej. (...) Możliwe, że tylko my, starsi, potrafimy to dostrzec.
To był dobry uśmiech: łaskawy, uprzejmy i okazywał większą protekcjonalność, niż gdybym wyciągnął rękę i poklepał tego człowieka po głowie jak psa.
Zdawało mi się, że jestem zrobiony z wilgotnego papieru. Czułem, że ledwie mogę oddychać, jakby ktoś wykradł mi serce z piersi.
Nie szata zdobi człowieka, ale jeśli chcesz odegrać jakąś rolę, potrzebujesz odpowiedniego kostiumu.
To prawda, co powiadają: pieniądze kto ma, idzie na komedię, a kto ich nie ma, w domu ma tragedię.
Książki stanowią kiepski substytut kobiecego towarzystwa, ale łatwiej je znaleźć.
Jeśli to jest coś, co wie każdy, to nie mogę sobie pozwolić na pytanie o to.
A więc zgoda. Miała swoje wady, ale jakie to ma znaczenie, gdy przychodzi do spraw serca? Kochamy to, co kochamy. Rozum nie ma tu nic do gadania. Pod wieloma względami bezrozumna miłość jest najprawdziwsza. Każdy może coś kochać p o n i e w a ż. To tak łatwe, jak wsunąć grosz do kieszeni. Ale miłować coś p o m i m o? Znać wady i też je kochać? To jest rzadkie, czyste i doskonałe.
Najpierw doprowadzasz do porządku siebie. Potem swój dom. Następnie swój kawałek nieba. A później...
Cóż, wtedy nie wiedziała dokładnie, co się działo potem. Miała jednak nadzieję, że po tym świat weźmie się do roboty, jak odpowiednio złożony werk zegarka potraktowanego olejem.
Jak mogła zapobiec temu, że robi wokół siebie taki bałagan, skoro była w takim stanie?
Zeszła ze ścieżki poprawnego biegu spraw. Najpierw doprowadzasz do porządku siebie. Potem swój dom. Następnie swój kawałek nieba.
Niektóre dni ciążą Ci po prostu jak kamienie. Niektóre są płoche jak koty, umykają, kiedy potrzebujesz pocieszenia, a później kiedy nie chcesz, wracają, szturchają Cię i odbierają Ci oddech.
Zdumiewa mnie, jak wielu z nas kroczy dzień po dniu przez życie, czując się lekko rozbici i samotni, otoczeni cały czas przez ludzi, którzy czują się tak samo.
Auri zadrżała na myśl o poruszaniu się w tak pozbawionym radości świecie. Żadnego piękna i prawdziwości. Och, nie. była zbyt mądra, żeby tak żyć.
Wiedziała, że jeśli nie stąpa się lekko jak ptak, to cały świat rozpada się, żeby cię zmiażdżyć.
Próżne życzenia to zwykła fantazja. Naginanie świata do swoich życzeń to coś zupełnie innego.
Istnieje różnica między prawdą a tym, co chcemy, żeby za nią uchodziło.
Zauważyłem, że [ona] obraca głowę i spogląda [na niego] takim wzrokiem, jakby była zdziwiona, że w ogóle go tu widzi. Nie; to było tak, jakby dotąd zajmował wyłącznie przestrzeń obok niej, niczym mebel. Teraz jednak, gdy spojrzała na niego, objęła go wzrokiem całego. (...) Tym razem, gdy spojrzała, ujrzała go naprawdę. (...)
Było to warte krwi i strachu przed śmiercią, by ujrzeć, jak się w nim zakochuje. Tylko troszkę. Zaledwie pierwsze słabe westchnienie miłosne, tak lekkie, że prawdopodobnie nawet sama go nie zauważyła. Nie było to nic dramatycznego, nic jak grom z jasnego nieba; raczej coś na kształt iskry skrzesanej przez krzemień uderzający o stal, i gasnącej tak szybko, że niemal niemożliwej do zauważenia. Wiedziało się jednak, że jest tam gdzieś głęboko, gdzie jej nie widać, i wznieca płomień.
Większość tajemnic jest sekretami ust. Pogłoskami i przekazywanymi szeptem skandalami. Te tajemnice pragną się wyrwać na swobodę. Tajemnica ust jest jak kamyk w bucie. Z początku ledwie go czujesz. Potem zaczyna cię drażnić, aż staje się niemożliwy do zniesienia. Tajemnice ust przybierają na sile tym bardziej, im dłużej się ich nie zdradza; puchną, póki nie zaczną napierać na wargi. Walczą o wolność.
Sekrety serca to inna sprawa. Są intymne i bolesne, i niczego nie chcemy bardziej, niż ukryć je przed światem. Nie rozrastają się i nie napierają na usta. Żyją w sercu i im dłużej się je przechowuje, tym bardziej na nim ciążą.
Przed egzaminami studenci uczyli się szaleńczo. A potem pili, świętując lub dla utulenia smutku. Z tego powodu w ciągu jedenastu dni sesji egzaminacyjnej większość z nich wyglądała w najlepszym razie na zdenerwowanych i wyczerpanych. W najgorszym wędrowali po Uniwersytecie, powłócząc nogami, z pustym wzrokiem i szarzy na twarzach z braku snu albo nadmiaru alkoholu, lub obu tych przyczyn naraz.
Mnóstwo ludzi umie zaśpiewać albo wyciąć melodię na skrzypcach. Pozytywka potrafi bezbłędnie odtwarzać melodię, bez końca. Jednak znajomość nut to nie wszystko. Musisz wiedzieć, jak je zagrać. Szybkość przychodzi z czasem i praktyką, ale z wyczuciem się rodzisz. Masz je lub nie.
Wtedy dopiero pojąłem, że nie znam nazwy zajęć Elodina. Kartkowałem księgę, póki nie natrafiłem na jego imię, a potem cofnąłem palec do miejsca, w którym świeżym, ciemnym inkaustem wypisano tytuł wykładów: „Wprowadzenie: Jak Nie Być Głupim Dupkiem".
- Cóż, myślę, że to cudowny początek. - Spojrzała w gwiazdy i wzięła długi, głęboki wdech. - Zawsze najbardziej lubiłam bezksiężycowe noce. W ciemności łatwiej się mówi pewne rzeczy. Łatwiej być sobą.
Mędrzec obawia się tylko trzech rzeczy: morza w czasie sztormu, nocy bez księżyca i furii człowieka łagodnego".
Kwestia winy nie ma tu nic do rzeczy. Drzewo nie powoduje burzy, ale każdy głupiec wie, gdzie uderzy błyskawica.
– Jesteś cała? - zapytał spanikowany.
– Tak – odparłam, rzucając mu się na szyję, byłam przerażona. – Patrick mnie uratował, wjechał pomiędzy nas – odpowiedziałam szybko i zabrałam się za otwieranie drzwi kierowcy. Ze zdenerwowania nie mogłam jednak ich otworzyć. Przed oczami miałam tylko jego żonę. Miał dwójkę dzieci, a postanowił narażać się dla mnie. Adam przesunął mnie delikatnie i jednocześnie stanowczo i pospiesznie otworzył drzwi SUV-a.
Jest jakaś próżność w poczuciu winy, Patricu, w pielęgnowaniu jej, a w pogardzie dla samego siebie tkwi jakieś kokieteryjne użalanie się nad sobą
Jeśli pokażesz, że się przejmujesz, zginiesz. Pokażesz strach, zginiesz. A jak nic nie pokażesz, to może będzie ci dane przeżyć.
Mek mówi, ze żyje dzięki snom. Czasami śni nawet na jawie. Ten sam sen. Śni o miejscu, gdzie dzieci nie muszą pracować na polu, gdzie śpią na trawie, a w przestworzach szybują duchy i posypują je cukrem.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl