“Nie był też wul­ka­nem in­te­lek­tu, co ne­ga­tyw­nie wpły­nę­ło na po­ziom jego edu­ka­cji i zdo­by­tej wie­dzy, przy czym on sam nie uwa­żał tego za wadę, wprost prze­ciw­nie, szczy­cił się wręcz tym, że nigdy nie prze­czy­tał żad­nej książ­ki.”

“Je­dy­ną osobą z ro­dzi­ny, na którą mógł li­czyć cier­pią­cy ksią­żę, była jego babka, królowa-​wdowa Alek­san­dra, która jeź­dzi­ła do Wood Farm bar­dzo czę­sto i z praw­dzi­wym od­da­niem opie­ko­wa­ła się wnu­kiem, przy­wo­zi­ła za­baw­ki i czy­ta­ła bajki. ”

“W wie­lo­dziet­nych ro­dzi­nach nader czę­sto się zda­rza, iż ro­dzi­ce naj­więk­szą mi­ło­ścią i tro­ską ob­da­rza­ją swoje naj­młod­sze dziec­ko, a przy­naj­mniej takie wra­że­nie mogą od­nieść ich star­sze dzie­ci. Tym­cza­sem naj­młod­szy po­to­mek Je­rze­go i Marii, ksią­żę Jan, był dziec­kiem nie­ko­cha­nym i za­nie­dby­wa­nym i to od naj­wcze­śniej­sze­go dzie­ciń­stwa.”

“Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu,
ta, która kocha syna swego łona?
A nawet, gdyby ona zapomniała,
Ja nie zapomnę o tobie
[Iz 49,15]”

“Ale teraz tak mówi Pan,
Stworzyciel twój, Jakubie,
i Twórca twój, o Izraelu:
«Nie lękaj się, bo cię wykupiłem,
wezwałem cię po imieniu; tyś moim!
Gdy pójdziesz przez wody, Ja będę z tobą,
i gdy przez rzeki, nie zatopią ciebie.
Gdy pójdziesz przez ogień, nie spalisz się,
i nie strawi cię płomień. [Iz 42,1-2]”

“Miły mój odzywa się
i mówi do mnie:
«Powstań, przyjaciółko ma,
piękna ma, i pójdź!
Bo oto minęła już zima,
deszcz ustał i przeszedł.
Na ziemi widać już kwiaty,
nadszedł czas przycinania winnic,
i głos synogarlicy już słychać w naszej krainie.
Drzewo figowe wydało zawiązki owoców
i winne krzewy kwitnące już pachną.
Powstań, przyjaciółko ma,
piękna ma, i pójdź! [Pnp 2,10-14]”