katarzyna t. nowak

Pisze jak potrafię i myślę, że te książki bronią się same. Na początku, po mojej pierwszej książce - biografii, czytelnicy mamy oczekiwali, że będę niejako kontynuowała jej twórczość, ale zawsze podkreślałam, że nie jestem swoją mamą i - mam nadzieję, że zdobyłam własnych odbiorców......

Winterol, po prostu trzeba je przeczytać. To oczywiste, że każdy patrzy na mnie poprzez pryzmat mojej mamy, ale jak już wspominałam, piszę zupełnie inne książki

diabolicalady; ja w ogóle nie pisze na siłę. Nie umiem...

niemniej jednak wole go już nie oglądać Zaciekawiła mnie Pani, ale to już proszę na meila

znakomity film i tak to traktuję, ale pamiętam jak siostra pokazała mi go u siebie w domu, przed premiera. Obejrzałam, wyszłam z pokoju mówiąc: " boże, co ci ludzie przeżyli, ja bym chyba zwariowała!" I w tej samej chwili uświadomiłam sobie, co ja mówię....Oglądałam go jak ....cudza historię, dlatego uważam, że jest znakomity .

bardzo chętnie, uwielbiam spotkania z czytelnikami. A co do powieści.....też jestem ciekawa, co z niej wyniknie. W przeciwieństwie do wielu pisarzy nie miewam określonego z góry zakończenia....

dzięki!;-)

oj nieprędko, chyba dopiero jak wydam kolejną książkę, no i to nie ja organizuję te spotkania

ooo właśnie, brak o którym wspomniałaś...

jakby Ci ktoś taka kartkę zostawił, tez byś szukała;-)

to są naprawdę bardzo różne sytuacje, ten policjant wiedział, co mówi, nie chodziło o uciekinierów od dzieci itp, lecz od piekła w domu. szkoda, ze nie zachowałam tego reportażu, ale go pamiętam . Sama wtedy niewiele z tego rozumiałam. Są podstawy, bo kobieta szaleje itd, nie wie o co chodzi....do czasu

jakoś nie pociągają mnie harlequiny

o tym lubię pisać

no właśnie zostawia to info : "nie szukajcie", a policja dostarcza info: " cały i zdrowy" I to mnie właśnie intryguje jako podstawa tej powieści, przy czym ja bym stworzyła tzw idealny dom, kupa kasy, itd i nagle on znika , pytanie: czemu? I tu właśnie historia: kobieta, która zostaje z pieniędzmi, domem, ale bez męża, a niby było tak cudownie. Niby.....Zastanawiam się nad tym, to tylko zarys bo p...

I niekoniecznie uciekinier jet tu winny..... Zresztą o winie mowy nie ma, bo zwykle leży po obu stronach, choć staramy się tego nie zauważać.........

blog kulinarno- życiowy! ;-) Nie same przepisy, to nuda.
Na pewno z pozornych, podejrzewam, że ci uciekinierzy musieli niezłe piekło przechodzić ale....może to wygoda? I tu właśnie tkwi pytanie, najlepiej pozostawione bez odpowiedzi, bo książki to jednak nie poradniki. Zdecydowanie uważam, że powinny zadawać pytania, trudne pytania a nie dawać łatwe przepisy na życie. A nie znasz tego, jak f...

Pierwszy raz zdarzyło mi się, by bohaterka panowała nade mną, a nie na odwrót....

tak, celowo, ale dopiero w pewnym momencie bo miałam inny pomysł na te książkę, chciałam dać Kasice nadzieję, ale to nie miałoby sensu, bo ona sama sobie jej nie dała. Przy tej akurat powieści, wolałabym by czytano ją bez podtekstu, ale oczywiście to niemożliwe, bo w pierwszej (biografii) napisałam, ze nazywałam tak siebie w dzieciństwie, że wychowała mnie babcia itd, więc odebrano to jako autobio...

a wiem;-) ja mogę godzinami jak o zębach, ale w końcu to czat o książkach Ty mnie namawiasz na książkę o zaginionym i jakoś coraz bardziej to do mnie przemawia

nie wchodźmy w kulinaria bo to temat rzeka;-)

coraz więcej takich blogów, gdzie podają menu i wstępne np sto złotych i zapraszają ludzi, obcych ludzi. Podoba mi się to

wiesz, ale życie w necie to nie to samo, gotowanie w realu po prostu odpręża a jeszcze jak komuś smakuje to co zrobisz.....bywało tak, że gotowałam, podawałam, ale sama ..nie jadłam. Podobno klasyka

no, trochę mi się marzy taki blog kulinarny połączony z codziennością, wiesz, każda potrawa ma swoją historię, nie w sensie historycznym tylko jak ją robiłam, po co, dla kogo....to trochę jak w życiu, nie wystarczy skorzystać z gotowego przepisu

chętnie przyjadę.
To nie jest niesamowite, znałam szefa kliniki psychiatrycznej, on mi opowiadał, że w rodzinach, często tych na pozór idealnych dzieją się rzeczy, o których nikt nie ma pojęcia, że ludzie ze sobą nie rozmawiają, żyją obok, w domu piekło, nie zauważają, że z bliskim coś złego się dzieje....to niestety jest rzeczywistość. nie wiem czy to odwaga by uciec, może desperacja? Sa lud...

a jeszcze a propos gotowania.....to tez pasja. Jakbym była bogata, założyłabym blog kulinarny i zapraszała do siebie ludzi, tak jak teraz jest to w modzie;-)